دوازده قدم ودوازده سنت

ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻱ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﺍﺻﻼﺣﻲ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺘﻲ ، ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ ﻳﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻮﺳﺴﺎﺕ ﻫﺴﺘﻴﻢ . ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﺍﺯ ﭼﺎﻟﺶ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﺩ . ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻭ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩﻥ ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ . ﻫﻴﭻ ﻓﺮﻗﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ ﺭﻫﺠﻮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻮﺳﺴﺎﺕ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ.
ﺍﮔﺮ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻳﺎ ﺭﻫﺠﻮ ﺯﻧﺪﺍﻧﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﭼﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﺛﺮ ﻣﻲ ﮔﺬﺍﺭﺩ . ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻻﺯﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻳﺎ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕﺎﺭﻱ ﺑﺴﻨﺪﻩ ﻛﻨﻴﻢ . ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ، ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﺒﺎﺷﻴﻢ ﺭﻫﺠﻮ ﻳﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﻨﻈﻢ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻛﻨﻴﻢ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺧﻴﻠﻲ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ " ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺩﻭﺭ " ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻴﻢ . ﻫﺮ ﺩﻭ ﻋﻀﻮ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻲ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎﻳﻲ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻴﻨﻲ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺣﺘﻤﺎ ﻛﺎﺭ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ .
"ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪﻡ ، ﻓﻘﻂ 11 ﺭﻭﺯ ﭘﺎﻛﻲ ﺩﺍﺷﺘﻢ . ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻧﻤﻲ ﺷﺪﻡ ﭘﺎﻙ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻳﺎ ﻧﻪ . ﺍﻣﺎ ﺩﻟﻢ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﺭ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ . ﻣﻦ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﭘﺎﻙ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭﻱ ﺗﺠﺮﺑﻪ NA ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻌﻤﺖ ﺑﺰﺭﮔﻲ ﺑﻮﺩ . ﻳﻚ ﺟﻠﺴﻪ NA ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻫﻔﺘﻪ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﻲ ﺁﻣﺪ . ﻣﻦ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻱ ﺁﻥ ﺟﻠﺴﻪ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻱ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﺧﻴﻠﻲ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻭ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻡ .
ﻣﻦ ﻳﻚ ﻗﺎﭼﺎﻗﭽﻲ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﺧﺸﻦ ﺑﻮﺩﻡ ، ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﻲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻢ ﻫﻤﻪ ﻣﻦ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﺴﺘﻦ ﻛﺮﺩﻡ . ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ، ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻛﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻣﻦ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﻜﺎﺗﺒﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﺎ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭﻱ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﺷﺘﻴﻢ ، ﻭ ﺍﻭ ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺷﺮﻭﻉ ﻛﺮﺩ . ﻛﺘﺎﺏ ﭘﺎﻳﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﻭ ﻗﺪﻡ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﻛﺮﺩﻡ . ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﻲ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﻳﻦ ﻣﺰﺧﺮﻓﺎﺕ ﺭﺍ ﻣﺪﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺣﻤﻞ ﻛﻨﻢ .
ﻗﺪﻡ ﭘﻨﺠﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺸﻴﺶ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﭼﻮﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﻱ ﺟﻠﺴﺎﺕ NA ﻣﺮﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻛﻨﺪ . ﺳﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﺪﺕ ﻣﺤﻜﻮﻣﻴﺖ ﺭﺍ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻡ ﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪﻡ . ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮔﺎﻫﻲ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﺑﺎﺯﭘﺮﻭﺭﻱ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﻗﺪﻡ ﭘﻨﺞ ﻛﺴﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﻮﺩ ﮔﻮﺵ ﻛﻨﻢ . ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺧﺮﻭﺝ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻛﺎﺭ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻴﺰﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﻛﺎﺭ ﻛﺮﺩ ".
"ﺩﺭ 17 ﺳﺎﻝ ﭘﺎﻛﻲ ، ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﻮﺳﺴﻪ ﺍﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ 3 ﺳﺎﻝ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺷﺪﻡ . ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﺑﺎ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ 12 ﻗﺪﻡ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﮔﺮﻭﻩ NA ﺣﺎﻣﻲ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻧﺎﻣﻪ ﻭ ﺗﻠﻔﻦ ﭘﺎﻙ ﺑﻤﺎﻧﻢ . ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺯﻣﺎﻥ ، ﻓﺮﺻﺖ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻲ 4 ﺯﻧﺪﺍﻧﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻌﻤﺘﻲ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﻦ ﺷﺪ . ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺩ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ NA ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻣﺪﻥ ﺑﻪ ﻛﺎﻧﻮﻥ ﺍﺻﻼﺣﻲ ﭘﺎﻙ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﻣﻦ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺭﺍ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺩﻳﻮﺍﺭﻫﺎ ﺑﺎ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻱ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻢ ﺑﻠﻜﻪ ﺣﺘﻲ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ . ﭼﻪ ﻧﻌﻤﺘﻲ ! ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻌﺘﺎﺩﺍﻥ ﮔﻤﻨﺎﻡ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ : ﻣﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻴﻢ . ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﻳﻚ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺑﻮﺩﻩ". ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻋﻀﻮﻱ ﺩﺭ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﻣﻮﺳﺴﺎﺕ ﺷﺪﻥ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺍﺯ ﻭﻗﺖ ﻭ ﺍﻧﺮژﻱ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻻﺯﻡ ﺩﺍﺭﺩ .
ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺗﺎﺛﻴﺮﻱ ﻛﻪ ﻣﻮﺳﺴﺎﺕ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﻣﺎ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺎﺷﻴﻢ . ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﻛﻤﻴﺘﻪ ﻫﺎﻱ ﺧﺪﻣﺎﺗﻲ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻋﻀﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﺳﺴﺎﺕ ﻧﺸﻮﻳﻢ ، ﺍﻣﺎ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻳﺎ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺎﻛﻦ ﺩﺍﺭﻳﻢ.
ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺩﻧﻴﺎ ، ﻣﻮﺳﺴﺎﺕ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ ﻭ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﻫﺎ ﻣﻌﺘﺎﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻜﻠﻒ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻖ ﺧﺎﺻﻲ ﻛﺎﺭ ﻛﻨﻨﺪ . ﺑﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻮﺳﺴﺎﺕ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎﻱ ﺳﺨﺘﻲ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﻛﺴﻲ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﻫﺠﻮ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ
ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺗﺒﻌﻴﺖ ﻛﻨﻴﻢ . ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺁﻥ ﭼﻪ ﻣﻮﺳﺴﺎﺕ ﺍﺯ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﺎﺷﺪ . ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻧﻤﻲ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻃﺮﺩ ﻛﻨﻴﻢ ، ﺍﻣﺎ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻮﺳﺴﺎﺕ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﺣﺘﻲ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﮔﺎﻩ ﻣﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﻀﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﻪ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻛﻤﻚ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ، ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻴﻢ . ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﻛﻨﻴﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻮﺳﺴﺎﺕ ﺭﻫﺠﻮ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ . ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﻳﻚ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ . ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻲ
ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮ ﺍﺳﺖ.
"ﺍﺧﻴﺮﺍ ﻣﻦ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺗﺤﺖ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻢ . ﻣﻦ ﻗﺒﻼ ﻫﻢ ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻱ ﺗﺤﺖ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ ، ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ . ﺍﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻫﻔﺘﻪ ﺍﻱ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻠﺴﻪ ﺑﺒﺮﻡ ﻭ ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻛﺎﺭ ﻛﻨﻢ . ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﺍﺩﻡ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﺗﻌﻬﺪﺍﺕ ﺧﺪﻣﺘﻲ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﺷﻐﻠﻲ ﺩﺍﻡ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻔﺘﻪ ﺍﻱ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ 40 ﺳﺎﻋﺖ ﻧﻴﺰ ﻛﺎﺭ ﻛﻨﻢ . ﺍﻭ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻫﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﻱ ﺗﻮﻗﻌﺎﺕ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ ، ﺗﻮﺍﻓﻖ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻛﺎﺭ ﻛﻨﻴﻢ.
ﻟﻴﻜﻦ ﻭﻗﺘﻲ ﺷﺮﻭﻉ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ، ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺗﻮﻗﻌﺎﺕ ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﻲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﻪ ﻣﺎ ﻗﺒﻼ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﻥ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ ، ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﺩ . ﺍﻭ ﺯﻳﺮﻛﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻫﺎ ، ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻱ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﺎﻡ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻲ ﺑﺮﻧﺪ ، ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﭘﻮﻝ ﻣﻲ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﻲ ﺩﻫﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻱ ﺷﺎﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻌﻄﻴﻼﺕ ﺁﺧﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﺮﻭﻧﺪ . ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻌﻬﺪﺍﺕ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻛﻨﻢ . ﻟﺐ ﻭ ﻟﻮﭼﻪ ﻱ ﺍﻭ ﺁﻭﻳﺰﺍﻥ ﺷﺪ .
ﻣﻦ ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺮﺻﺖ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺭﻭﻱ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﻱ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻃﻠﺒﻲ ﺧﻮﺩ ﻛﺎﺭ ﻛﻨﻢ . ﻛﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩﻥ . ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﻢ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺳﺖ ﻧﻴﺎﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﻱ ﺍﺵ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪ ".
"ﻣﻦ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ ﭘﺎﻙ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺳﻌﻲ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺑﺎ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﺭﻫﺠﻮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻜﺎﻥ ، ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺩﺍ ﻛﻨﻢ . ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺸﻜﻞ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻛﺰ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺳﺨﺘﻲ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻧﻴﺴﺘﻢ . ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻫﻲ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺗﺎﺯﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺗﺎﺯﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﺩﺍﺭﻡ"

ﻣﻮﺍﻗﻌﻲ ﺩﺭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻣﺎ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﻲ ﺷﻮﻳﻢ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ، ﺟﺮﺍﺣﻲ ، ﻳﺎ ﺯﺧﻤﻲ ﻭ ﻣﺼﺪﻭﻡ ﺷﺪﻥ ، ﭘﺎﻛﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻴﻢ . ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻮﺍﺭﺩ ، ﻣﺎ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﻳﻢ . ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻳﺎ ﺩﺭﺩ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺼﺮﻑ ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﺎ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﻋﻀﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺩﺍﺭﻳﻢ ، ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ . ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﻜﻠﻒ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻳﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻴﻞ ﺑﻪ ﻣﺼﺮﻑ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ
ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻛﺎﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﻗﺴﻤﺘﻲ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺍﺳﺖ . ﻻﺯﻡ ﺍﺕ ﻣﺎ ﺩﻛﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩ ﻣﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻴﻢ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻗﺘﻀﺎﻱ ﺁﻥ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻛﻨﺪ . ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺎ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩ ﻣﺎ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻴﻦ ﻣﺼﺮﻑ ﻣﻮﺍﺩ ﻣﺨﺪﺭ ﻭ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﺍﺭﻭ ﺟﻬﺖ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﺭﺩ ﻳﺎ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﻮﺩ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﻛﺎﺭ ﻛﻨﻴﻢ . ﻣﺎ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺁﺳﻴﺐ ﭘﺬﻳﺮ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻣﺎ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺧﻄﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ . ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎ ﻟﻐﺰﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺩﻛﺘﺮ ﺷﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﻱ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ، ﻳﺎ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻋﻼﺋﻢ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻱ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺩﺭﻭﻧﻲ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺑﻴﺪﺍﺭﻱ ﺧﻮﺩ – ﻳﻌﻨﻲ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩ – ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
"ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺑﺖ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺩﺭ NA ﻣﺘﺸﻜﺮﻡ . ﻣﻦ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ 25 ﺳﺎﻝ ﭘﺎﻙ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻡ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺟﺮﺍﺣﻲ ﺑﻜﻨﻢ . ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺩﺭ NA ﺑﻪ ﻣﻦ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩ ﻣﻦ ﺑﻴﻦ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﺍﺭﻭ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺭﺩ ﻭﺍﻗﻌﻲ ﻭ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﺍﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩﻱ ، ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﺩ. ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻻﺯﻣﻪ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﺍﺭﻭ ﺑﻮﺩ ، ﻣﻦ ﻛﺘﺎﺑﭽﻪ ﻱ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ، ﺩﻋﺎ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﻪ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﻲ ﺩﺍﺩﻡ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﻡ ﺩﺭ NA ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﺍﺭﻭ ﻫﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﺭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﺧﻄﺮ ﻧﺎﻙ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻨﺪ . ﻣﻦ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺍﺯ ﻣﻌﺘﺎﺩﺍﻥ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺑﺎ ﻃﻮﻝ ﭘﺎﻛﻲ ﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻡ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺳﺖ ﻛﻢ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩ ﻩ ﺍﻧﺪ" .
ﻣﺎ ﺍﺯ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻲ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻲ ﺩﻫﻴﻢ . ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻱ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻋﻀﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﻭ ﻣﺼﺮﻑ ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ، ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻛﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻴﻢ ، ﺩﻭﺭ ﻧﻜﻨﺪ . ﻣﺎ ﺩﺭ ﺣﺪ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻼﻣﺘﻲ ﺧﻮﺩ ﺑﻜﻨﻴﻢ . ﺍﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﺍﺭﻭ ﻣﺼﺮﻑ ﻛﻨﻴﻢ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺷﺒﻜﻪ ﺣﻤﺎﻳﺘﻲ ﻣﺎﻥ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺱ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﺩﻫﺎﻱ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻛﻨﻴﻢ.
"ﺩﺭ ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻝ ﭘﺎﻛﻲ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻲ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻡ ﺩﺍﺭﻭ ﻣﺼﺮﻑ ﻛﻨﻢ . ﺧﻴﻠﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﺍﺯ ﻟﻐﺰﺵ ،ﺷﺎﻳﻌﻪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻣﻦ ﻭ ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻱ ﺍﺵ ﭼﻪ ﻓﻜﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ ، ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪﻡ . ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺱ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺗﻌﺪﺍﺩﻱ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻱ ﺷﺒﻜﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﻌﻀﻲ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺷﺎﻳﻌﺎﺗﻲ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ . ﺍﻣﺎ ﻟﻐﺰﺵ ﻧﻜﺮﺩﻡ . ﺩﺍﺭﻭ ﻫﺎﻱ ﺍﻡ ﺭﺍ ﻃﺒﻖ ﻧﺴﺨﻪ ﻣﺼﺮﻑ ﻛﺮﺩﻡ ، ﺍﺯ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻧﻤﻮﺩﻡ ، ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩﻡ . ﺑﻪ ﺟﻠﺴﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﺩﺍﺋﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮﺩﻡ . ﺑﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﺑﺮﺗﺮﻡ ، ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﻲ ﺍﻡ ﻭ ﭘﺰﺷﻚ ﺧﻮﺑﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻣﻦ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﻫﺴﺘﻢ ، ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﻲ ﺧﻮﺩ ﻳﻚ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺁﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺑﮕﻴﺮﻡ . ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﺱ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻢ ، ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ ، ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ .
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ 13 ﺳﺎﻝ ﭘﺎﻛﻲ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ، ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻲ ﺩﻫﻢ . ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺻﻞ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬﺍﺭﻡ".
ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﻲ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ، ﻧﻴﺮﻭ ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻣﺎﻥ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﭼﻴﺰﻱ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻛﺎﺭ ﻡ ﻳﻜﻨﺪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻛﺎﺭ ﻧﻜﻨﺪ . ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻱ ﻣﺎ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻻﻳﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺰﻧﻨﺪ . ﺷﺎﻳﺪ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﻣﺎ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﺪ . ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻫﺎﻱ ﻣﺰﻣﻦ ﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﺣﻔﻆ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻱ ﺳﻼﻣﺘﻲ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﻥ ﺑﺎ ﺧﻄﺮ ﻣﺮگ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﻲ ﺑﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﺎ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺍﮔﺮ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻣﺎ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺍﺳﺖ ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻧﺤﻮ ﻣﻤﻜﻦ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺍﻭ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺿﺎﻓﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﮕﺮﺩﻳﻢ . ﺍﺭﺯﺵ ﻛﻤﻚ ﻳﻚ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﮕﻮﻧﮕﻲ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩﻥ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻱ ﻣﺎﺳﺖ . ﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﻭﻳﻢ.
"ﻳﻚ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻣﻦ ﻧﺎﺯ ﺑﻪ ﺟﺮﺍﺣﻲ ﻣﻐﺰ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩ . ﺩﻗﻴﻘﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺟﺮﺍﺣﻲ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻣﻮﻗﺖ ﻣﻦ ﺷﻮﺩ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﭼﻴﺰﻱ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺟﺮﺍﻱ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻱ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺍﻡ ﻻﺯﻡ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻛﺮﺩﻡ ، ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻗﺪﺭ ﺷﻨﺎﺳﻲ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ، ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﺩ ".
ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻱ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﮔﺎﻩ ﺧﻴﻠﻲ ﻧﺎ ﻣﺤﺴﻮﺱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻱ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺑﺎ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪﻩ ﻣﺸﻜﻞ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﺩﺍﺭﺩ ، ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺨﺖ ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻧﻘﺶ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﻭ ﻣﺨﺪﻭﺵ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﻱ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﺎﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺎ ﭘﻴﺶ ﺍﻳﺪ ، ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﺑﺎﺷﻴﻢ . ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ، ﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻭﺭ ، ﺭﻭﺍﻥ ﺷﻨﺎﺱ ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﺍﻥ ﭘﺰﺷﻚ ﺷﻮﻳﻢ . ﻣﺜﻞ ﻫﺮ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻱ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ، ﻗﺴﻤﺘﻲ ﺍﺯ ﻛﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻴﻢ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺗﻌﺎﺩﻝ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﺩﺍﺭﺩ . ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺑﺮ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ، ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺩﺍﺭﻭﻳﻲ ﺗﺠﻮﻳﺰ
ﺷﺪﻩ ، ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ . ﺣﺘﻲ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ.
"ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﺩﺍﺭﺩ ، ﻣﻦ ﺷﻜﺮ ﮔﺰﺍﺭ ﻓﺮﺻﺘﻲ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺷﻮﻡ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺍﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﻛﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺟﻬﺖ ﻳﺎﺩﮔﻴﺮﻱ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ 12 ﻗﺪﻡ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺍﺳﺖ . ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﺍﻗﻌﻲ ﭘﻴﺶ ﺍﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺎ ﻣﺤﺪﻭﺩﻳﺖ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﻨﺪ ، ﺍﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻮﻝ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﺤﻮ ﻣﻤﻜﻦ ، ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺣﺎﺻﻞ ﻛﻨﻴﻢ . ﺍﺻﻮﻝ ﺻﺪﺍﻗﺖ ، ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻴﻨﻲ ﻭ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻣﻦ ﻭ ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻱ ﺍﻡ ﺿﺮﻭﺭﻱ ﻫﺴﺘﻨﺪ".
"ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺍﻱ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺩﺍﺭﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ NA ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ . ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻭﻗﺘﻲ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻛﺴﻲ ﺷﺪﻡ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﺩﺍﺷﺖ ، ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻡ ﻗﺒﻮﻝ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﻣﺸﻜﻞ ﻋﺪﻡ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺵ ﺍﺯ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻛﻤﻚ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻛﻨﺪ . ﺭﻫﺠﻮﻱ ﻣﻦ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﻴﺶ ﻧﻬﺎﺩ ﻣﺮﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ . ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻭ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺑﻴﺶ ﺗﺮﻱ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺣﺪ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺵ ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻛﺎﺭ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ . ﺣﺎﻝ 11 ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺍﻱ ﺑﻪ ﺭﻭﺍﻝ NA ﺩﺍﺭﺩ".
ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﭼﺎﻟﺶ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ، ﺩﺭ ﺣﻴﻄﻪ ﻱ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﺑﻮﺩﻥ ، ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﻫﺠﻮﻳﺎﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ . ﮔﺎﻫﻲ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﻌﻠﻖ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻨﺪ . ﻣﻦ ﺍﺯ ﺟﺰﻭﻩ ﻱ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺳﻨﺖ ﺳﻮﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭﻱ ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻻﺯﻣﻪ ﻋﻀﻮﻳﺖ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻗﻄﻊ ﻣﺼﺮﻑ ﺍﺳﺖ . ﻣﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺳﻌﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺗﺎ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﻋﻀﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺟﺪﺍ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ"
ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩ ﻭﺭﺍﻱ ﻗﻠﻤﺮﻭ ﭼﻴﺰﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﺘﺎﺩﺍﻥ ﮔﻤﻨﺎﻡ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻲ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ . ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ، ﻣﺎ ﻣﻌﺘﺎﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻧﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﻱ . ﺣﺘﻲ ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﻱ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻳﺎ ﺭﻭﺍﻥ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺍﺳﺖ ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻧﻘﺶ ﻣﺎ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻳﺎ ﺑﺎﻟﻌﻜﺲ ﺩﻝ ﺳﺮﺩ ﻛﺮﺩﻥ ﺭﻫﺠﻮﻳﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﻲ ﮔﻴﺮﻱ ﻣﻌﺎﻟﺠﺎﺕ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻧﻴﺴﺖ.
"ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺩﺍﺭﻭﻱ ﺿﺪ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻲ ﻣﺼﺮﻑ ﻛﻨﻢ ، ﻫﻢ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻋﻮﺽ ﻛﻨﻢ ﭼﻮﻥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻪ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﺍﺭﻭ ﻫﺎﻱ ﺿﺪ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻲ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻱ ﻧﺪﺍﺷﺖ . ﻣﻦ 4 ﺳﺎﻝ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺍﺯ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻲ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻡ ﻭ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻪ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺑﺮﻭﻡ ، ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻛﺎﻓﻲ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻛﺎﻓﻲ ﺩﺭ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ﺗﻼﺵ ﻛﻨﻢ ، ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻲ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ . ﻧﻬﺎﻳﺘﺎ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺷﺪﻡ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺷﻮﻡ ﻛﻪ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻲ ﭼﻴﺰﻱ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺍﻝ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻣﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ : ﭼﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻢ ؟
ﻧﻬﺎﻳﺘﺎ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺴﻲ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭﻡ ﺑﺎ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺧﻮﺩﻡ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺩﺍﺭﻡ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻛﺎﻓﻲ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺷﺪﻥ ﺑﻜﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ ﻛﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻛﻨﻢ"
"ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﻣﺮﺗﺐ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺑﻲ ﺛﺒﺎﺗﻲ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺍﺋﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﺩﺍﺭﻭﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺼﺮﻑ ﻛﻨﺪ . ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺗﺐ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻱ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻋﺪﻡ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﺍﺭﻭ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻋﻮﺍﻗﺒﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ﺍﻭ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺎﺕ ﻭ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻲ ﻫﺪﻑ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻑ ﻭ ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﺑﺮﻭﺩ ، ﺑﻪ ﻣﻦ ﺯﻧﮓ ﻧﺰﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻠﺴﻪ ﻫﻢ ﻧﺮﻭﺩ ﻭ ﻳﻮﺍﺵ ﻳﻮﺍﺵ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻣﺼﺮﻑ ﻛﻨﺪ . ﻣﺎ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﭼﺮﺧﻪ ﺳﺨﺖ ﻭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﻃﻲ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻡ ، ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﻴﻠﻲ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﻮﺩ . ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺛﺒﺎﺕ ﺑﻴﺶ ﺗﺮﻱ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ، ﻣﺮﺗﺐ ﺗﻠﻔﻨﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻤﺎﺱ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ ، ﺑﻪ ﺟﻠﺴﻪ ﻣﻲ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ".

ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﺮ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻛﻨﻴﻢ . ﺑﺮﺍﻱ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﻃﻮﻝ ﻣﻲ ﻛﺸﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﻱﻙ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻱ ﻣﺤﻜﻤﻲ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺭﺍﺯﻫﺎﻳﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻓﻘﻂ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ . ﺍﻣﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻳﻲ ﻴﺶ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻣﺎ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺷﻚ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﺍﺯ ﺧﺎﺻﻲ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺣﻔﻆ ﻙﻧﻴﻢ ﻳﺎ ﻧﻪ .

ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺣﺪﺍﻛﺜﺮ ﻭ ﺧﺎﺹ ، ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺋﻠﻲ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﻲ ﺷﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺷﻜﺴﺘﻦ ﻤﻨﺎﻣﻲ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﻨﻴﻦ ﺷﺮﺍﻳﻄﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻳﻚ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻛﺎﻣﻼ ﺷﺦﺻﻲ ﺑﻴﺮﻳﻢ ﻛﻪ ﻪ ﺑﻜﻨﻴﻢ. "ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﻢ ﻛﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻭ ﻤﻨﺎﻣﻲ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺩﺍﺭﻡ .

ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻞ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﻡ ، ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻱ ﺍﻡ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻔﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮ ﻳﻜﻲ ﺩﻳﺮ ﺍﺯ ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻱ ﻣﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺩﺍﺭﺩ . ﺑﻪ ﺍﻭ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻱ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺎﻳﻪ ﻣﻲ ﻮﻳﺪ : "ﻧﻘﺺ ﻫﺎﻱ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﻜﻲ ﺭﺷﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻮﺭ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻲ ﺭﻭﻧﺪ . ﻣﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﺍﻣﺎ ﺳﻌﻲ ﻧﻜﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﺟﺎﻱ ﺍﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻴﺮﻡ ﻳﺎ ﻴﺰﻱ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﻳﻜﺘﻪ ﻛﻨﻢ . ﺑﻪ ﺍﻭ ﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻛﺮﺩﻡ ﺗﺮﺍﺯﻧﺎﻣﻪ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ ، ﺩﻋﺎ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﻪ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻴﺮﺩ ﻛﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻪ ﻛﺎﺭﻱ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ، ﻭ ﺍﻭ ﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﻲ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﺪ".

ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﻤﻨﺎﻣﻲ ﻣﺎ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺣﺮﻓﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﺧﻮﺩ ﻔﺘﻪ ﺍﻳﻢ ، ﻛﺲ ﺩﻳﺮﻱ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ، ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﺮ ﻭ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻖ ﻣﺎ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻢ . ﺑﺎﻳﺪ ﻪ ﻛﺎﺭ ﻛﻨﻴﻢ ؟ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﻓﻮﺭﻱ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻴﺮﻳﻢ ، ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﻣﻨﺒﻊ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ، ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻳﺎﺭﻫﺠﻮﻱ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﺮ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺷﻚ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻴﻢ ، ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺧﺴﺎﺭﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺑﻪ ﺑﺎﺭ ﺁﻭﺭﻳﻢ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻳﺎ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴ ﺩﻟﻴﻠﻲ ﺁﺯﺍﺭ ﺩﻫﻴﻢ.

"ﻣﻦ ﺩﺍﺋﻤﺎ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻱ ﺮﻭﻩ ﺧﻮﺩ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﻳﻲ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻛﻪ ﺩﻗﻴﻘﺎ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺟﺎﻳﻲ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻧﻜﻨﺪ . ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻛﺮﺩ . ﺑﺎ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮﺩﻡ ﻭﻟﻲ ﺍﻭ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﻱ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻛﺲ ﺩﻳﺮﻱ ﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺍﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ . ﻧﻬﺎﻳﺘﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﺮﻓﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ، ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ ﺷﺪ ، ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩﻡ . ﺍﻳﻦ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺳﺨﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﻛﺎﺭﻫﺎﻳﻲ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻡ .

ﻣﻦ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﻛﺎﻣﻼ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻢ . ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ ، ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻡ ﻣﻲ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﺟﺪﻱ ﻧﻤﻲ ﻴﺮﺩ . ﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻳﻢ ﻭ ﺮﻳﻪ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﺍﻣﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻦ ﺟﺪﻱ ﺑﻮﺩ . ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﻳﻚ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺟﺪﻳﺪ ﺮﻓﺘﻢ . ﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﻭﺳﺖ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺩﻳﺮ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻧﻤﻲ
ﻛﻨﻢ . ﺍﻋﺘﻢﺍﺩ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻲ ﺩﻳﺮ ﻳﻚ ﻫﺪﻳﻪ ﺑﻪ ﺍﻭﺳﺖ . ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻫﺪﻳﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩﻡ ، ﻭﻟﻲ ﺍﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻫﺪﻳﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ . ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻴﺰ ﻣﺮﺍ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ".

"ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺣﺴﺎﺱ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺮﺍﻥ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ، ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮﺩ . ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺎ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﻪ ﻛﺎﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮﺩ ، ﺍﺯ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺬﺍﺭﺩ . ﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ، ﻭﺣﺸﺖ ﺯﺩﻩ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﻣﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺍﻭ ﺍﺣﻮﺍﻟﺮﺳﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ .

ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺑﺎﻋﺚ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﻦ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﺍﻡ ﺷﺪ . ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﺳﺨﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﻫﻢ ﻪ ﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﻮﻡ ، ﻮﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻣﻦ ﺩﺭ NA ﻣﺤﻠﻲ ﻣﺎ ﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺰﺭﺘﺮ ﻳﺎ ﺪﺭ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ . ﺍﻭ ﻛﺴﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﻤﻚ ﻛﺮﺩﻩ ﺗﺎ NA ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﺎ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﻮﺩ ، ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺩﻳﺮﺍﻥ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺳﺖ . ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﻫﺪ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪ ، ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺮﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻢ . ﺍﺮ چﻩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻴﻜﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻣﺮﺍ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻛﺮﺩ ، ﺍﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﻱ ﺩﻳﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺛﺒﺎﺕ ﺑﻴﺶ ﺗﺮﻱ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ".

ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭﻱ ﺳﺮﺸﻤﻪ ﺮﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺑﺮﺩﺍﺯﻳﻢ . ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍ ﻫﺮ ﻪ ﺳﺮﻳﻌﺘﺮ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺩﻫﻴﻢ . ﺍﺮ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺭﻓﺘﻪ ، ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺎﺯ ﺳﺎﺯﻱ ﻣﺠﺪﺩ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﺸﻜﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺎ ﺣﻖ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺩﻳﺮﻱ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ . ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻣﺮﻣﺖ ﺍﻳﻦ ﺻﺪﻣﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻴﺮﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻴﻢ.

ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻴﺮﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻳﺎ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﺧﻮﺩ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﺤﺚ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻪ ﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ . ﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻣﺎﻥ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻮﺍﻓﻘﻲ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ ﺍﺳﺖ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﻴﻢ . ﻭﻗﺘﻲ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﻳﻜﺪﻳﺮ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻮﻧﻪ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﻓﺎﺋﻖ ﻣﻲ ﺁﺋﻴﻢ ﺍﻏﻠﺐ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﻣﺎ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻗﻮﻱ ﺗﺮ ﻭ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻢ ، ﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﻲ ﺬﺍﺭﻳﻢ. "ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻣﻦ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺧﺼﻮﺻﻲ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻱ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ . ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺭ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﺮﺩﻡ .

ﺍﻭ ﺳﺮﻳﻌﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻔﺖ ﻛﻪ ﻋﻤﻴﻘﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﻣﺘﺄﺳﻒ ﺍﺳﺖ . ﺁﺯﺭﺩﻩ ﻭ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺑﻮﺩﻡ ، ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺭﺍﺣﺘﻲ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ . ﺍﻭ ﻔﺖ ﺩﻳﺮ ﻫﺮﺰ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻣﺮﺍ ﺧﺪﺷﻪ ﺩﺍﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ، ﺣﺘﻲ ﺍﺮ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻴﺮﻡ ﺗﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺟﺪﻳﺪﻱ ﻴﺪﺍ ﻛﻨﻢ . ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻬﺎﺭ ﺳﺎﻝ ﻴﺶ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺍﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ . ﻣﻦ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺣﻞ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﻳﻚ ﺩﻳﺮ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻱ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻱ ﻣﺎ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻋﻤﻴﻖ ﺗﺮ ﻭ ﺻﻤﻴﻤﻲ ﺗﺮ ﺷﻮﺩ . ﺍﺯ ﺁﻥ ﺲ ، ﺑﺨﺸﺶ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﻭ ﻳﻚ ﺍﺻﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻲ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻗﻮﻱ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ".

ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻱ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺗﻮﺍﻡ ﺑﺎ ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺵﺩﺕ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﺑﻴﺎﻧﺪﺍﺯﺩ . ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ NA ﺑﻪ ﻣﺎ ﺍﺭﺯﺍﻧﻲ ﻣﻲ ﺩﺍﺭﺩ ، ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻲ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻳﻚ ﺯﻧﺪﻲ ﺑﺎ ﻋﺰﺕ ﺍﺳﺖ . ﻣﻌﺘﺎﺩﺍﻥ ﻤﻨﺎﻡ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺁﻣﻮﺯﺩ ﻛﻪ ﺑﻲ ﻗﻴﺪ ﻭ ﺷﺮﻁ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺭﺯﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻳﺮ ﻣﻌﺘﺎﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻴﻢ . ﺍﺮ ﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺲ ﺭﻓﺖ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﻭ
ﻣﺨﺮﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺑﻴﺮﻳﻢ . ﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ، ﻪ ﺭﻫﺠﻮ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﺭﻧﺞ ﻳﻚ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﻫﻢ ﺩﺭﺩ ﺷﻮﻳﻢ.

ﺩﺭ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩ ﻓﻌﺎﻝ ، ﺗﻨﻬﺎ ﺭﺍﻫﻲ ﻛﻪ ﺑﻠﺪ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻃﺮﻳﻖ ﺑﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﻳﺮﻱ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻛﻨﻴﻢ ، ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ . ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻮﻫﺎﻱ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺪﺗﻲ ﺣﺘﻲ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺳﺨﺖ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ.

ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻭﻝ ﻣﻦ ﻋﺎﺩﺕ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻫﺎﻱ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﻜﻨﺪ . ﻣﺜﻼ : ﺧﺎﻧﻪ ﻱ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻤﻴﺰ ﻛﻨﻢ ، ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺸﻚ ﺷﻮﻳﻲ ﺑﺒﺮﻡ ، ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺭﻧ ﻨﻢ ، ﺑﻪ ﺑﺎﻏﻪ ﺭﺳﻴﺪﻲ ﻛﻨﻢ ﻭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ . ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﻧﻈﺎﻓﺖ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻮﻝ ﻣﻲ ﺩﺍﺩ ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺰﺩ ﻛﺎﻓﻲ . ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻢ . ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻴﻜﺮﺩﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺩﺍ ﻛﻨﻢ ﻭ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍﻫﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺩﺍﻱ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺎ ﻛﻢ ﻛﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ .

ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻴﺮﻡ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﻪ ﺑﻮﻳﻢ ، ﻳﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺍﺿﺎﻓﻲ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺩﺳﺖ ﻣﺰﺩ ﻛﻨﻢ . ﻮﻥ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻲ ﻛﺎﺭ ﺑﻮﺩﻡ . ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻴﺰﻱ ﺑﻮﻳﻢ . ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﺍﺮ ﻧﻪ ﺑﻮﻳﻢ ، ﺍﻭ ﺩﻳﺮ ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ . ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻢ . ﻴﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺮ ﺍﺯ ﺭﻧﺠﺶ ﺑﻮﺩﻡ . ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ
ﻣﻦ ﺯﻧ ﻣﻲ ﺯﺩ ، ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻴﺰﻱ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ .

ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﻫﺴﺘﻢ ، ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﻡ ﻛﻪ ﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺩﺍﺷﺘﻢ ، ﻭ ﻭﻗﺘﻲ ﺍﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﺑﻪ ﻣﻐﺰﻡ ﺧﻄﻮﺭ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻳﻢ ﻛﺎﺭﻱ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻡ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ ، ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻢ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺁﻥ ﺩﺳﺖ ﻣﺰﺩﻱ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺩﻳﺮﺍﻥ ﺮﺩﺍﺧﺖ ﻛﻨﻢ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺮﺩﺍﺯﻡ".

ﻔﺘﻦ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﻳﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺁﺯﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪﻩ ، ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺁﻣﻴﺰ ، ﻳﺎ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻛﺮﺩ . ﻣﻤﺎﻧﻊﺕ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻛﻨﺪ ﻧﻴﺰ ﻧﻮﻋﻲ ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ، ﻫﻢ ﻨﻴﻦ ﺍﺮ ﻣﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﺍﻓﺮﺍﻃﻲ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ ﺟﻨﺴﻲ ، ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﺪﻣﻪ ﺯﺩﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻳﺎ ﺩﻳﺮﺍﻥ ﺟﻬﺖ ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ، ﻳﺎ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻭ ﻓﺤﺎﺷﻲ ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻴﻢ ﺩﻫﺪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻃﺒﻖ ﻣﻴﻞ ﻣﺎ ﻴﺶ ﺭﻭﺩ . ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺍﺷﻜﺎﻝ ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﻳﻢ . ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﺍﺷﻜﺎﻝ ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ، ﺑﻌﻀﻲ ﺩﻳﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ . ﻴﺰﻱ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲ ﺍﻳﺪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺩﻳﺮﺍﻥ ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﺒﺎﺷﺪ . ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﺩﺍﺋﻢ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﻣﺎﻥ ﺗﺮﺍﺯ ﺑﻴﺮﻳﻢ.

"ﻣﻦ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻗﻮﻱ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﺭﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﻲ ﻪ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﺮﺩﻡ . ﻣﻦ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻫﺎﻱ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﻪ ﻮﻧﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﻛﺎﺭ ﻛﻨﻢ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻗﺪﻡ ﺩﻭﻡ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﺍﻭ ﻣﺼﺮﺍﻧﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﻱ ﻣﺬﻫﺒﻲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺬﻳﺮﻡ ، ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻛﻨﺎﺭ ﺁﻣﺪﻡ ﻮﻥ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﻳﺪﻩ ﻱ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺮﺍﻱﺵ ﻛﺎﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .

ﺍﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻔﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺑﺰﺭﻲ ﺩﺭ ﺩﺭﻙ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﺑﺮﺗﺮ ، ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺩﻋﺎ ﻛﺮﺩﻥ ﻭ ﻧﺤﻮﻩ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﻡ . ﺲ ﺍﺯ ﺍﻥ ﻔﺖ : ﻛﻪ ﺍﺮ ﺯﻥ ﺍﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﺬﻳﺮﻓﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺮﻙ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺍﻭ ﻔﺖ ﺍﺮ ﺑﻪ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﻱ ﺍﻭ ﻋﻤﻞ ﻧﻜﻨﻢ ﺩﺎﺭ ﻟﻌﻨﺖ ﺍﺑﺪﻱ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ.

ﻴﺞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻛﻪ ﺣﺎﻟﻢ ﺍﻡ ﺧﻮﺏ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻛﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﻔﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻢ ، ﻭﻟﻲ ﺑﻌﺪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﻴﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ . ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻣﺮﺍ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻛﺮﺩﻥ ﻛﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﻛﻨﻢ.

ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﺑﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻛﻨﻢ ، ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻔﺖ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺯﻧﺪﻲ ﺍﻡ ﺑﺪﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ . ﻨﺪ ﺳﺎﻟﻲ ﻃﻮﻝ ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎﻭﺭ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﺑﺮﺗﺮﻡ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ . ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﻟﻄﻤﻪ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺷﻜﺮ ﻣﻲ ﻙﻧﻢ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﺮﻭﻩ ﺧﺎﻧﻲ ﻭ ﻭﻗﺖ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻋﺒﻮﺭ ﻛﻨﻢ .. ﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺧﺴﺎﺭﺕ ﻛﺮﺩ . ﺑﺨﺸﻴﺪﻥ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﺩﻫﺪ".

"ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻮﺍﻗﻊ (ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺗﺎﺯﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﻫﺴﺘﻴﻢ ) ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﺮﻳﻀﻲ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﻔﺮﺕ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺷﻚ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺎ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ . ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻫﺎﻱ ﻣﻦ ، ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻡ ﺩﺍﺷﺖ . ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺯﻧ ﻣﻲ ﺯﺩﻡ ﻭ ﻣﻲ ﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﺁﺩﻡ ﺴﺖ ﻭ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﻫﺴﺘﻢ ، ﻭ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻲ ﻔﺖ : ﺣﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ . ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﻨﻮﻳﺴﻲ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻃﻠﺐ ﺑﺨﺸﺶ ﻧﻤﺎﻳﻲ .

ﻣﻦ ﻫﻢ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲ ﺩﺍﺩﻡ . ﺣﺪﻭﺩ ﻳﻚ ﺳﺎﻝ ﻭﺿﻊ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻮﺍﻝ ﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺷﺪ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩﻥ ﻳﻚ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﺎﻱ ﺍﻡ ﺗﺤﺖ ﻋﻤﻞ ﺟﺮﺍﺣﻲ ﻗﺮﺍﺭ ﻴﺮﻡ . ﺍﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻔﺖ ﻛﻪ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﺩﺍﺭﻭﻱ ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻱ ﺁﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺑﻲ ﺣﺲ ﻣﻮﺿﻌﻲ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﻭﻱ ﺑﻴﻬﻮﺷﻲ ﻫﻢ ﻧﻮﻋﻲ ﻣﻮﺍﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺼﺮﻑ ﺁﻥ ﻣﺜﻞ ﻣﻮﺍﺩ ﻣﺨﺪﺭ ﺍﺳﺖ . ﺣﺘﻲ ﺑﺎ ﺩﺍﻧﺶ ﻛﻤﻲ ﻛﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ ، ﻣﻲ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺟﺎﻱ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ .

ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻋﻀﻮ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺯﻧ ﺯﺩﻡ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺫﺍﺕ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺒﻴﻨﻢ .ﺣﺎﻝ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺬﺷﺘﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻴﻜﻨﻢ ، ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺧﻮﺵ ﻫﻴﻜﻞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺷﻜﻢ ﺻﺎﻓﻲ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺣﺴﺎﺏ ﺑﺎﻧﻜﻲ ﺍﺵ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮﺩ ، ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﺍﺵ ﻳﺎ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺧﻮﺏ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ . ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ ، ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻲ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ".

ﻣﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺯﻭﺩ ﺩﺭ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﻴﻢ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﻫﺪﻳﻪ ﺮﺍﻧﺒﻬﺎﻱ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻴﻢ ، ﻣﺮ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻳﺮﺍﻥ ﺑﺒﺨﺸﻴﻢ . ﻣﺎ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻳﻚ ﺯﻧﺪﻲ ﻏﻨﻲ ﻭ ﺭﺍﺿﻲ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﻴﻤﻮﺩﻥ ﺭﺍﻫﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻃﻲ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ، ﺑﻪ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﺑﺬﺍﺭﻳﻢ . ﻣﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻮﺩ .

ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻳﺜﺎﺭﺮﺍﻧﻪ ، ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺗﻼﺵ ﻫﺎﻱ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﻳﻚ ﺯﻧﺪﻲ ﺎﻙ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻢ ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺩﺭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻳﺎﺑﺪ . ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﺩﻳﺮ ، ﻛﻤﻚ ﻛﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﻌﺘﺎﺩﺍﻥ ﻤﻨﺎﻡ ﻣﺴﺘﺤﻜﻢ ﺗﺮ ﺷﻮﺩ . ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻱ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺮ ﻴﺰ ﻫﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﻳﻢ .

ﻣﺜﻼ : ﻭﻗﺘﻲ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ، ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻓﺮﺻﺘﻲ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﺩﻳﺮ ﻣﻲ ﺩﻫﻴﻢ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﺸﺶ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ، ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﻭ ﺟﺎﻳﺰﻩ ﻧﺼﻴﺐ ﺧﻮﺩ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ . ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻓﺮﺻﺘﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺍﺻﻮﻝ ﺗﺎﺯﻩ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﻣﺎ ، ﻭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺎﺳﺬﺍﺭﻱ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ .

ﻏﻨﺎﻱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺑﺨﺸﺶ ﺑﻪ ﺩﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﻳﻢ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺩﻻﻳﻠﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﺩﺭ NA ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ . ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻜﻞ ، ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﻲ ﺁﻥ ﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻳﻢ ﺑﺎ ﺩﻳﺮﺍﻥ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ، ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺮﺮﺩﺍﻧﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.

ﺑﺎپاﻙ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻭ ﺯﻧﺪﻲ ﺑﻪ ﺭﻭﺍﻝ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ، ﺍﻛﺜﺮ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻧﻘﺎﺋﺼﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩ ﻓﻌﺎﻝ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺘﻮﻩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ، ﺭﻫﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻢ . ﻣﺎ ﻳﺎﺩ ﻣﻲ ﻴﺮﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﺴﺌﻮﻻﻧﻪ ﺯﻧﺪﻲ ﻛﻨﻴﻢ ، ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺩﺭﻙ ﺩﻳﺮﺍﻥ ﺷﻮﻳﻢ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻃﺮﻳﻖ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻭ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺸﻴﻢ . ﺩﻳﺮ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﺑﺰﺭگ ﺗﺮﻳﻦ ﺗﺮﺱ ﻫﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﺮ ﺍﻧﻪ ﻣﺎﻥ ﻫﺸﻴﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻮﺩ . ﻛﻢ ﻛﻢ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﺑﺮﺗﺮ ، ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺍﻋﻀﺎﻱ ﺩﻳﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ، ﺑﻴﺪﺍﺭﻱ ﻣﻌﻨﻮﻱ ﻴﺪﺍ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺍﻟﺘﻴﺎﻡ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﻴﻢ.

"ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﻪ ﻮﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﺎﻩ ﻛﻨﻢ . ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﻱ ﺯﻧﺪﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﺮﺩ . ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﺍﺩﻡ ﻛﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺣﻮﻝ ﻣﺤﻮﺭ ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺮﺩﺩ . ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻲ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺩﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻴﺰ ﻫﺎﻱ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ . ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﻛﻤﻚ ﻛﺮﺩﻩ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻴﺎﺳﺘﻢ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻛﻨﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﻪ ﻛﺲ ﺩﻳﺮﻱ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﻨﻢ . ﻣﻦ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭ ﺳﻨﺠﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻢ .

ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﺍﻳﻦ ﻴﺰ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﺨﺖ ﻴﺮﻱ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ . ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻴﺰ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺳﺎﻟﻢ ﺗﺮﻱ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺬﺍﺷﺖ . ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﻡ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩ".

"ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﻬﻤﻲ ﺩﺭ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻱ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺩﺭﺳﺖ ﻛﺎﺭﻱ ، ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺑﺎ ﺷﺮﻳﻚ ﺯﻧﺪﻲ ﺍﻡ ﺑﻮﺩ . ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻱ ﺍﻡ ﺩﺭ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻫﺎﻱ ﺍﺵ ، ﻛﻤﻚ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺍﺵ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻣﻦ ، ﻫﻤﻲ ﻛﻤﻚ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺷﻜﻞ ﺑﻴﺮﺩ . ﺍﻭ ﻫﺮﺰ ﺳﻌﻲ ﻧﻜﺮﺩ ﺗﺎ ﻳﻚ ﻣﺸﺎﻭﺭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻣﻦ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺩﺍﺷﺖ ، ﻧﻪ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻣﻦ . ﺣﺎﻻ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﻢ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻭ ﺸﺖ ﻛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻢ ، ﺍﺮ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺷﺪ ﻛﻨﻢ . ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺟﺎﻧﺒﻲ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ، ﻗﻮﻱ ﺗﺮ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺭﺷﺪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻡ ﺑﺎ ﺷﺮﻳﻚ ﺯﻧﺪﻲ ﺍﻡ ﺑﻮﺩ".
ﻣﺎ ﺍﻏﻠﺐ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ ، ﺷﻔﺖ ﺯﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﻳﻢ .

ﻭﻗﺘﻲ ﺩﺳﺖ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﻤﻚ ﺩﺭﺍﺯ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ، ﺗﻌﻬﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻌﺘﺎﺩﺍﻥ ﻤﻨﺎﻡ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲ ﺩﻫﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ، ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻋﻤﻴﻖ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺑﻲ ﻗﻴﺪ ﻭ ﺷﺮﻁ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ، ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺣﺲ ﻓﺮﻭﺗﻨﻲ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﻳﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﺑﺬﺍﺭﻳﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﺣﻠﻘﻪ ﻳﺎ ﺮﺧﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻴﺪﺍ ﻡ ﻳﻜﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻴﺰﻱ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺩﻳﺮﺍﻥ ﺑﺒﺨﺸﻴﻢ.

"ﻳﻚ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺪﺭ ﺑﻬﺘﺮﻱ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﻢ . ﻣﻦ ﻳﺎﺩ ﺮﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﻪ ﻮﻧﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺩﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻛﻨﻢ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻳﺪ ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﻲ ﻧﺎﻩ ﻛﻨﻢ . ﻳﺎﺩ ﺮﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﺯﻧﺪﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻮﺵ ﺣﺎﻟﻲ ، ﺧﻮﺷﻲ ﻭ ﺍﺯﺍﺩﻱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻫﻼﻛﺖ ﻭ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ . ﻣﻦ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺸﻢ ﻛﺴﻲ ﻧﺎﻩ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻧﻘﺎﺋﺼﻲ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺿﻌﻒ ﻫﺎﻳﻲ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﻳﻚ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﻳﻚ ﺍﻟﻮ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﺮﺩﻩ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺍﺻﻠﻲ ﺯﻧﺪﻲ ﺍﻡ ﻧﺎﻩ ﻛﻨﻢ".

"ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﺎﻙ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻡ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﻪ ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺗﻔﺎﻗﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺭﻭﻱ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺳﺖ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺎﺷﻢ . ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻢ . ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺰﺭگ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ، ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺭﻭﺍﺑﻄﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻣﺪﺕ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻣﺤﻞ ﻛﺴﺐ ﺍﺵ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻭﺳﺖ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻭﻗﺘﻲ ﺩﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺷﻜﺴﺖ ﺭﺍ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮﺩﻡ ، ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺩﻗﺖ ﻧﺎﻩ ﻛﻨﻢ ، ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻛﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﻪ ﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺍﺻﻮﻝ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻲ ﻴﺮﺩ . ﺍﻭ ﺛﺒﺎﺕ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺎﻙ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ . ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﺍﺗﻜﺎ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺯﻧﺪ ، ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺯﻧﺪﻲ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻭ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﻫﻢ . ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﻣﻌﺘﺎﺩﺍﻥ ﻤﻨﺎﻡ ، ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻗﺪﻡ ﻭ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺭﺩ . ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻱ ﻣﺎ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻳﻚ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﺳﺖ".

ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺑﺮﻭﺯ ﻣﺸﻜﻞ ﻭ ﺩﺭﻴﺮﻱ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ، ﻣﺎ ﺩﺭﻙ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺍﺯ ﻓﺮﻭﺗﻨﻲ ﻴﺪﺍ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ . ﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﻴﻢ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺭﺷﺪ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ، ﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻫﺎﻱ ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺑﺨﺶ ﻭ ﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺎﻟﺶ ﻫﺎ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﺳﺨﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺎﻥ ﻴﺶ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ . ﻳﻚ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﺯ ﺩﺭﺳﻲ ﻛﻪ ﻛﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺁﻣﻮﺯﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﻮﻗﻌﺎﺕ ﻏﻴﺮ ﻭﺍﻗﻌﻲ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﻲ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﺍﺭﻳﻢ . ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﻙ ﻣﻲ ﺭﺳﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﺮ ﻪ ﺩﻳﺮ ﻫﺮﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﻭﻟﻲ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻭ ﻮﺵ ﺑﺰﻧ ﻣﺎ
ﺑﺎﺷﺪ . ﻭﻟﻴﻜﻦ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻛﺠﺎ ﺑﺎﺷﻴﻢ ، ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﺑﺮﺗﺮ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﺑﺎ ﻛﻤﻚ NA ﻣﺎ ﺁﺯﺍﺩﻳﻢ ﺗﺎﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻪ ﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﻱ ﺷﺨﺼﻲ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﻣﻲ ﺳﺎﺯﺩ.

"ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﻳﻚ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻏﻨﻲ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﺍﻭﻝ ﻛﻪ NA ﺗﺎﺯﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭﻡ ﺎ ﻣﻲ ﺮﻓﺖ ، ﻣﻦ ﺗﺸﻨﻪ ﻴﻮﺳﺘﻦ ﺍﻋﻀﺎﻱ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﻴﺘﺮﻱ ﺑﻮﺩﻡ . ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻧﻌﻄﺎﻑ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺗﻮﻗﻌﺎﺕ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺩﺍﺷﺘﻢ . ﺗﻮﺳﻂ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﺮﻓﺘﻦ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﺷﺪﻥ ، ﻳﺎﺩ ﺮﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﻮﻧﻪ ﺍﻧﻌﻄﺎﻑ ﺬﻳﺮ ﺑﺎﺷﻢ . ﻴﺰ ﻫﺎﻱ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻘﺎﺋﺺ ﺧﻮﺩ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺬﻳﺮﻱ ﺭﺳﻴﺪﻡ . ﻛﻢ ﻛﻢ ﻳﺎﺩ ﺮﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﻮﻧﻪ ﺑﻲ ﻗﻴﺪ ﻭ ﺷﺮﻁ ﻋﺎﺷﻖ ﺭﻫﺠﻮﻳﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﻢ . ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﻮﺭﻱ ﺍﻡ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻛﻨﻢ . ﺭﻫﺠﻮﻳﺎﻧﻢ ﻣﺮﺍ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻴﺎﻝ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺎﻟﺶ ﻣﻲ ﻛﺸﻨﺪ . ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﻗﺴﻤﺖ" ﺩﻭ ﻃﺮﻓﻪ " ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮ ﻭ ﻗﺴﻤﺖ" ﻣﺎ" ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺴﺘﻢ".

"ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺟﻠﺴﺎﺕ NA ﺷﺪﻡ ، ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺭﻭﺣﺎﻧﻲ ﻣﺮﺩﻩ ، ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺯﻧﺪﻲ ﻛﺎﻣﻼ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺍﻱ ﺩﺍﺷﺘﻢ . ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻭ ﺯﻧﺪﻲ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﺍﻡ ﺷﻜﻨﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﻢ ﻃﺮﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻲ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ ﻋﻠﻲ ﺭﻏﻢ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﻣﻦ ﺩﻭﺍﻡ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻦ ﻳﻚ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ، ﻳﻚ ﻣﺎﺩﺭ ﺧﻮﺏ ، ﻱ ﺩﻭﺳﺖ ﺧﻮﺏ ، ﻳﻚ ﺩﺍﻧﺶ ﺟﻮ ، ﻳﻚ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ . ﻳﻚ ﺯﻧﺪﻲ ﻣﺸﺘﺮﻙ ﺷﺎﺩ ﺩﺍﺭﻡ ، ﺩﺭ ﻣﺤﻴﻂ ﻛﺎﺭ ﻣﻨﻈﻢ ﻭ ﺳﺨﺖ ﻛﻮﺵ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﻋﻀﻮﻱ ﻓﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﻛﻠﻴﺴﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻢ . ﺑﺎﺭﺯ ﺗﺮﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻣﻦ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﺳﻼﻣﺖ ﻋﻘﻠﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺑﻠﻮﻏﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺬﺭﺍﻥ ﺯﻧﺪﻲ ﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻡ . ﺍﻛﺜﺮ ﺍﻳﻦ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ، ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻗﺪﻡ ، ﻭ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﺑﺮﺗﺮﻡ ﻣﻤﻜﻦ ﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﻳﻦ ﻳﻌﻨﻲ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻣﻦ ﺍﺑﺰﺍﺭﻱ ﻗﻮﻱ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺴﺖ".

"ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﺭ ﻣﻌﺘﺎﺩﺍﻥ ﻤﻨﺎﻡ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺁﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻢ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺧﻮﺩ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ .

ﻛﺘﺎﺏ ﺎﻳﻪ ﻣﻲ ﻮﻳﺪ" : ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ، ﻳﻚ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺍﺳﺖ . "ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻣﺮﺍ ﻳﺎﺩ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﻣﻲ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ . ﺍﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻌﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻣﺤﻮﺭ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻲ ﺷﻮﻡ ﻣﻲ ﻮﻳﺪ : ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻫﻴ ﻴﺰ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﻤﻲ ﺩﻫﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺗﺎﺯﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﻛﺎﺭ ﻛﻨﻴﺪ . ﻣﻦ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻲ ﺑﺎ ﻓﺮﻭﺗﻨﻲ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻲ ﻴﺮﻡ ﻭ ﺑﻲ ﻫﻴ ﺍﻧﻴﺰﻩ ﺍﻱ ﺟﺰ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﺩﻳﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﺸﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ،ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻧﻌﻤﺖ ﺮ ﻣﺤﺘﻮﺍﻳﻲ ﻛﻪNAﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﺩ ، ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲ ﺩﻫﻢ". ﻣﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﻣﻲ ﺁﻣﻮﺯﻳﻢ ﻛﻪ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻣﺎﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺷﻜﻠﻲ ﻛﻪ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻳﻢ ، ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ . ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺁﻣﻮﺯﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺰﺭﺍﻧﺪﻥ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻭﺍﻗﻌﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺎﻥ ﻫﺪﺍﻳﺎﻳﻲ ﻋﻤﻴﻘﺎ ﻏﻨﻲ ﻭ ﺍﺭﺿﺎ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺭﺩ .

ﻣﺎ ﺑﻪ ﺩﺭﻙ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﻴﻨﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﻧﻴﺎﻱ ﺑﻴﺮﻭﻥ ، ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻛﺎﺭ ، ﻟﺬﺕ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ، ﺣﻤﻞ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻛﺮﺩ . ﻣﺎ ﺍﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻥ ﻪ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻲ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﻗﺪﺭ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﻴﻢ ، ﻧﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺁﻥ ﻴﺰﻱ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻣﻲ ﺬﻳﺮﻳﻢ ﻭ ﺍﺭﺯﺵ ﺁﻥ ﻴﺰﻱ ﺍ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﻲ ﺩﻫﻴﻢ . ﺳﺎﺳﺬﺍﺭﻱ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﺑﺮﺗﺮ ﻭ NA ﺯﻣﺎﻧﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺍﺻﻮﻟﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺍﻳﻢ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻴﺮﻳﻢ.

ﻣﻦ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩ ﻓﻌﺎﻝ ﻫﺮﺰ ﻫﻴ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻱ ﺑﺎ ﻣﻌﻨﺎﻳﻲ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻡ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ ﻭ ﺍﻧﻴﺰﻩ ﻫﺎﻱ ﺍﻡ ﻏﻴﺮ ﺷﻔﺎﻋﻲ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻣﺪﻥ ﺑﻪ NA ﺷﻜﻞ ﺮﻓﺖ . ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻛﺮﺩﻡ ، ﻳﺎﺩ ﺮﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﺍﻧﻴﺰﻩ ﻫﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻛﻨﻢ . ﺗﻌﻬﺪ ﺭﺍ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻪ ﻮﻧﻪ ﺍﻧﻌﻄﺎﻑ ﺬﻳﺮ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ . ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﻓﺮﺻﺘﻲ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﻗﻌﻲ ﺍﻡ ، ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﻃﺒﻴﻌﺘﻲ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﺎﺷﻢ . ﺑﺰﺭﺘﺮﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﻋﻄﻒ ﻣﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﺮﻭﺳﻲ ﺩﺧﺘﺮﻡ ﺑﻮﺩ . ﻣﻦ ﻭ ﺪﺭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻱ ﺩﺧﺘﺮﻡ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺷﺨﺺ
ﺳﻮﻣﻲ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ".

ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﻳﺎﺩ ﺑﻴﺮﻡ ﻪ ﻮﻧﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺎﺷﻢ . ﺍﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻭﻝ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺗﻠﻔﻦ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﻳﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﻮﻫﺮﻡ ﺑﺰﻧﻢ ﺍﻭﻝ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﻮﻳﻢ . ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﺎ ﻛﺎﺭ ﻛﻨﻢ . ﻣﻦ ﻳﺎﺩ ﺮﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﻪ ﻮﻧﻪ ﺗﻌﻬﺪﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ ﻛﻪ ﺩﻳﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺎﺩﺭﻱ ﺑﻲ ﺍﺭﺯﺵ ﻧﺒﺎﺷﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﺬﺍﺭﻡ".

ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻭﻝ ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻜﻲ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻋﻤﻴﻖ ﻭ ﺮ ﻣﻌﻨﺎ ﺑﺎ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﺑﺮﺗﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ . ﺍﻭ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺷﺨﺼﻲ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺷﺖ . ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺷﺖ ، ﺲ ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺎﺭﻫﺎﻳﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻛﺮﺩﻩ ، ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺳﺖ ﻴﺪﺍ ﻛﻨﻢ . ﻣﻦ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺩﻋﺎ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻨﻈﻢ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﻜﺎﺭﻫﺎﻱ ﺍﻭ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺧﺎﺹ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺷﻮﺩ .

ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﻬﺎﻱ ﺍﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ 90 ﺭﻭﺯ 90 ﺟﻠﺴﻪ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﺳﺲ ﻓﻮﺭﻱ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﻠﺴﻪ ﻭﻗﺘﻲ ﺑﺎ ﺩﻳﺮﻥ ﺑﺬﺭﺍﻧﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﺮﺩﻡ ﻭ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻢ ، ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ ، ﺭﺍﺩﻳﻮ ، ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ، ﻛﺘﺎﺏ ، ﺗﻠﻔﻦ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ . ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ . ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻫﻜﺎﺭ ﺷﻔﺖ ﺍﻧﻴﺰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺏ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺬﺷﺖ 90 ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻡ ﺧﻴﻠﻲ ﻭﺍﻗﻌﻲ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ .

ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﺎ ﺎﻳﻪ ﻭ ﺍﺳﺎ ﺁﻥ ﻴﺰﻱ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺍﺭﻡ . ﺍﺮ ﻪ ﺩﻳﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻣﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺟﺪﻳﺪﻡ ﻧﻴﺰ ﺧﺪﺍ ﻣﺤﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﺭﺍﻫﻜﺎﺭﻫﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺟﻬﺖ ﺗﺤﻜﻴﻢ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻡ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ . ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺩﺭﻙ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ، ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﻲ ﻣﻦ ﻛﺎﺭ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺯﺑﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺳﻜﻮﺕ ﺍﺳﺖ . ﺲ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺍﺭﺍﻡ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻃﺒﻴﻌﺖ ، ﺩﻳﺮﺍﻥ ، ﻭ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﻮﺵ ﻓﺮﺍ ﺩﻫﻢ . ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺮ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﻭﻟﻮﻳﺖ ﺑﻨﺪﻱ ﻛﻨﻢ" ﺧﺪﺍ ،NAﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ" ﻫﻤﻪ ﻴﺰ ﺧﻮﺏ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ"

ﺳﻔﺮ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻛﺜﺮ ﻣﺎ ، ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺭﻭﺣﺎﻧﻲ ﻭﺍﻗﻌﻲ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﻳﺮ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﺭﺥ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻣﻴﻜﻨﻴﻢ .
ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭ ﻋﺸﻘﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ 12 ﻗﺪﻡ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﻳﻚ ﺩﻳﺮ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﻮﺭﺍﻧﻪ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻪ ﻱ ﺍﺻﻠﻲ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ ، ﺭﻫﺎ ﺷﻮﻳﻢ . ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺭﺍﻫﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﻠﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺭﺗﻘﺎﻉ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺩﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ.
ﺍﻋﺘﻴﺎﺩ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻲ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺩﺯﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﻣﻲ ﺮﺩﺍﻧﺪ . ﻣﺎ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺁﺯﺍﺩﻳﻢ ﺗﺎ ﻳﻚ ﺯﻧﺪﻲ ﺮ ﻣﻌﻨﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ . ﺑﺎ ﻧﻴﺖ ﺧﻴﺮﻱ ﻛﻪ ﺎﻳﻪ ﻭ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺳﻤﺒﻞ NA ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮ ﺍﺳﺖ ، ﻣﺎ ﻗﺎﺩﺭ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ، ﺟﺎﻣﻌﻪ ، ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺷﺪ ﻛﻨﻴﻢ.

ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞ ﻣﻲ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻃﺒﻴﻌﺘﺎ ﺩﻭﺭﻩ ﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺬﺭﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﺮ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺭﻭﺍﺑﻄﻤﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﺭﺷﺪ ﻛﻨﻨﺪ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻛﻨﻴﻢ . ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ، ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻲ ﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﺸﻜﻼﺗﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ ﻴﺶ ﻣﻲ ﺁﻳﻨﺪ ، ﻴﺪﺍ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ . ﺑﺎ ﻴﺶ ﺁﻣﺪﻥ ﺎﻟﺶ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺮ ﺧﻮﺭﺩﻲ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﻭ ﺣﻞ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﻳﻚ ﺩﻳﺮ ، ﻣﺎ ﻳﺎﺩ ﻣﻲ ﻴﺮﻳﻢ ﻛﻪ ﻪ ﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺩﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻱ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻛﻨﻴﻢ.

"ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﻳﺎﺩ ﺑﻴﺮﻡ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ، ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻛﻞ ﻣﺮﺩﻡ ، ﺗﻮﻗﻊ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ . ﺍﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺬﻳﺮﺵ ﺭﺍ ﺁﻣﻮﺧﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﻢ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺳﺨﺖ ﺍﺵ ﻳﺎﺩ ﺮﻓﺘﻢ . ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ، ﻣﻦ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﺮﻏﻢ ﻣﻴﻞ ﺧﻮﺩﺵ ، ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺰﺭگ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻣﻲﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﻣﺜﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﺩﻳﺮ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ، ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻭ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﺪﻡ . ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺸﻢ ﻳﻚ ﻣﻌﻠﻢ ﺭﻭﺣﺎﻧﻲ ﻧﺎﻩ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻣﺪﺕ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺎﻛﻲ ﺍﺵ ، ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺭﺩ .

ﺸﻢ ﺑﺎﺯﻛﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻫﻢ ﻳﻚ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺍﺳﺖ ، ﺗﻜﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﻭﻟﻴﻜﻦ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﺮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﺑﺬﻳﺮﻡ ﺑﻠﻜﻪ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺒﻴﻨﻢ". ﺍﺮ ﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﻌﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻱ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺧﻮﺩ ﺑﻜﻨﻴﻢ ، ﻭﻟﻲ ﺑﺎﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻳﻲ ﻴﺶ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﺭﺳﺪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﺻﻼ ﻛﺎﺭ ﺁﻳﻲ ﺩﻧﺪﺍﺭﺩ . ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﻱ ﻭﺍﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻱ ﻫﺴﺘﻴﻢ ، ﺑﻠﻜﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻲ
ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻛﺎﺭ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻴﻢ.

"ﺩﺭ ﻃﻲ 16 ﺳﺎﻝ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ، ﻣﻦ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﻻﻳﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻨﺪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻋﻮﺽ ﻛﻨﻢ . ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻫﺎﻱ ﺍﻡ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺩﻳﺮﻱ ﻧﻔﻞ ﻣﻜﺎﻥ ﻛﺮﺩ ، ﻳﻜﻲ ﺩﻳﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻱ ﻛﺎﺭﻱ ﺍﺵ ﻋﻮﺽ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﺎ ﺗﻤﺎﺱ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺭﺍ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﻣﻲ ﺳﺎﺧﺖ . ﻳﻚ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺩﻳﺮﻡ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﺸﺎﻭﺭ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﻱ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﻣﺮﻳﺾ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ . ﺍﻣﺎ ﺑﺪ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ، ﻣﺮگ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﻣﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻴﻠﻲ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎ ﺑﻮﺩ .

ﺍﺮ ﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ، ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺁﻥ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺑﺪ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺭﺍ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﻨﻢ ، ﺍﻣﺎ ﺳﺎﺳﺬﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺠﺎﺭﺏ ﻫﺴﺘﻢ . ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻳﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺍﻡ ﺑﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻳﺎ ﺭﻫﺠﻮ ﻱ ﺧﻮﺩ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻲ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﻡ NA . ﺑﻪ ﻣﻦ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻫﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻲ ﺟﺪﻳﺪﻱ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻱ ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻻﺯﻡ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻴﻢ . ﺗﻌﻮﻳﺾ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻱ ﺷﻜﺴﺖ ﻧﻴﺴﺖ ، ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻧﺸﺎﻧﺮ ﻳﻚ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺸﻢ ﻴﺮ ﺑﺎﺷﺪ".

"ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻱ ﺍﻡ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻔﺖ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺟﺪﻳﺪﻱ ﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺸﺘﻲ ﺑﻪ ﺷﻜﻢ ﻣﻦ ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻓﻮﺭﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻋﺪﻡ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻛﺮﺩﻡ . ﺩﺭ NA ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺍﻡ ﻛﻪ ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺍﻡ ﻟﺰﻭﻣﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﻳﻜﺘﻪ ﻛﻨﻨﺪ . ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﻮﻳﻢ " : ﻋﺎﻟﻴﺴﺖ ، ﺧﻮﺵ ﺣﺎﻝ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﺜﺒﻴﺘﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻮﺩ ﺮﻓﺘﻲ ." ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻮﻧﻪ ﺫﻓﺘﺎﺭ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻭﺍﻗﻌﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﻡ ، ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﻭﻱ ﻣﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﻳﻚ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻱ ﻣﺜﺒﺖ ﺍﻣﺎ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻴﻢ".

ﺍﺮ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻧﻜﻨﻴﻢ ، ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺘﻼﺷﻲ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻱ ﻧﺎ ﺳﺎﻟﻢ ﺷﻮﺩ . ﺑﻲ ﻋﻼﻗﻲ ﻭ ﻓﻜﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺭﺍﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺭﺍﺣﺘﻲ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﻧﺪ . ﺍﻛﺜﺮ ﻣﺎ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻳﻢ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻪ ﻗﺪﺭ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﺑﻲ ﻋﻼﻗﻪ ﺷﻮﻳﻢ ، ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﻧﺎ ﺻﺎﺩﻕ ﻣﻲ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻲ ﺩﻫﻲﻡ . ﻭﻗﺘﻲ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺩﻳﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻧﻜﻨﻴﻢ ، ﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﻫﺠﻮ ﻭ ﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺩﻳﻮﺍﺭﻱ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻓﺎﺋﻖ ﺁﻣﺪﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﺎﺷﺪ .

"ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﺎﺯﻲ ﺍﺯ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻳﻢ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻴﺮﺩ . ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺳﺨﺘﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﻧﺠﺎﻣﺶ ﺩﻫﻢ . ﻣﻦ 15 ﺳﺎﻝ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺍﻭ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ، ﺍﻣﺎ ﺍﻭ ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻛﺎﺭ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ . ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻣﻦ ﺩﻳﺮ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻲ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﻢ ﺍﻭ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻢ . ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ، ﻣﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻳﻜﺪﻳﺮ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺭﻭﺣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﻪ ﺭﻫﺠﻮ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻡ ، ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ".

ﻛﺎﺭﻱ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﻫﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻴﻢ ، ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻘﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﻭﺍﻕﻋﺎ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻴﻢ ﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺭﺍﻫﻨﺎ ﻳﺎ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﺧﻮﺩ ﺣﻞ ﻛﻨﻴﻢ . ﻣﺎ ﺑﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻳﺎ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﺧﻮﺩ ﻋﻘﺪ ﺁﺳﻤﺎﻧﻲ ﻧﺒﺴﺘﻪ ﺍﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺎﻱ ﺑﻨﺪ ﺑﺎﺷﻴﻢ . ﺍﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﻫﺠﻮ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻧﻴﺎﺯ ﻫﺎﻱ ﻣﺎ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﻱ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﺳﺎﺯﻳﻢ ، ﺷﺎﻳﺪ ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻛﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻲ ﻛﻨﻴﻢ . ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﻳﻚ ﺭﺍ ﺑﻄﻪ ﺩﺍﻭﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻪ ﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﺁﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﻮﻳﻢ ، ﻛﺎﻣﻼ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺎ ﺑﺴﺘﻲ ﺩﺍﺭﺩ.

"ﺑﻌﺪ ﺍﺯ 5 ﺳﺎﻝ ، ﺩﻳﺮ ﻭﺍﺿﺢ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﻣﻦ ﺭﺍﻛﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻛﺎﺭﺍﻳﻲ ﻧﺪﺍﺭﺩ . ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺯﻧﺪﻲ ﻣﻦ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻴﺰﻫﺎﻱ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﺁﻥ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺗﺎ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻢ . ﻣﻦ ﺍﺯ ﺻﻤﻴﻢ ﻗﻠﺐ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮﺩﻡ . ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺯﻣﺎﻥﻣﻦ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﺍﻳﺮﺍﺩﻱ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺯ ﺭﺍﻩ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺭﺷﺪ ﺑﺎﺷﻢ .

ﻣﻦ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﻢ ﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﻲ ﻗﻴﺪ ﻭ ﺷﺮﻁ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻛﺎﻓﻲ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﻨﺪ". "ﺭهجویی ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻱ ﻣﺘﻔﺎﻭﺗﻲ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻮﻉ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩﻥ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻢ ، ﺩﺍﺷﺖ . ﻣﻦ ﺳﻌﻲ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﻡ ﺩﺭ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺍﻣﺎ ﺍﻭ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺭﺍﻫﻜﺎﺭ ﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻴﺰ ﻫﺎﻳﻲ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﺍﻭ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﻣﻲ ﺷﺪﻡ . ﺑﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮﺩﻡ ، ﺑﻪ ﻣﻦ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻱ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺧﻮﺩ ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺍﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻗﻄﻊ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻛﻨﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻢ.

ﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ ﺩﻳﺮ ﺑﺎ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪﻱ ﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻛﺎﻓﻲ ﺷﺎپ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺬﺍﺷﻢ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻨﺪ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻔﺘﻢ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮﻱ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﺴﻴﺮﻱ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻃﻲ ﻛﻨﺪ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻭ ﻻﺯﻡ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺩﻳﺮ ﻴﺪﺍ ﻛﻨﺪ . ﺑﻪ ﺍﻭ ﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺍﺵ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﻣﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻛﺴﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﻣﺴﺎﺋﻠﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺭﺩ ﺸﺖ ﺳﺮ ﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﻦ ﺣﺘﻲ ﺍﻋﻀﺎﻱ ﺩﻳﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﻱ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻴﺶ ﻧﻬﺎﺩ ﻛﺮﺩﻡ ﻮﻥ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ NA ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﻣﺘﻲ ﺑﻜﻨﻴﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﺴﻲ ﺭﺍ ﻴﺶ ﻧﻬﺎﺩ ﻧﻤﺎﻳﻴﺪ.

ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺑﻪ ﺷﻜﻠﻲ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻛﻪ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﻗﺪﻳﻢ ﻣﻦ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻛﺴﻲ ﺭﺍ ﻴﺪﺍ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻛﻨﺪ . ﺯﻣﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﻧﺬﺷﺖ ﻛﻪ ﺩﻳﺪﻡ ﺍﻭ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﺑﻪ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﻣﻲ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻓﻌﺎﻝ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ.

ﺳﺎﻟﻬﺎﻱ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﻣﻲ ﺬﺭﺩ ﻭ ﺍﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺎﻙ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﺳﺖ . ﺍﺯ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﻭ ، ﺩﺭﺱ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪﻱ ﺮﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﻱ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩﻥ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺭﺍﻩ ﻣﻦ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻟﺐ ﻧﺒﺎﺷﺪ".

ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻫﺪﺍﻳﺎﻱ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﻔﻆ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺑﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻳﺎ ﺭﻫﺠﻮﻫﺎﻳﻤﺎﻥ ﻫﻨﺎﻡ ﺳﺨﺘﻲ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻳﻢ . ﺍﻛﺜﺮ ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﻛﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﻤﻪ ﻛﺎﺭﻩ ﺭﻫﺎ ﻛﻨﻴﻢ ﻭﻛﺎﺭﻱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺎﻳﺎﻥ ﻧﺮﺳﺎﻧﻴﻢ ، ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ . ﺳﻌﻲ ﺩﺭ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩﻥ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻫﺎﻱ ﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻳﺎ ﺭﻫﺠﻮ ﻳﺎﻥ ﺳﻄﺢ ﺟﺪﻳﺪﻱ ﺍﺯ ﺗﻌﻬﺪ ، ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺁﻣﻮﺯﺩ.

"ﻫﺮ ﺍﺯ ﺎﻫﻲ ،ﺯﻳﺎﺩ ﺩﺭﻴﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﻡ ﻭ ﻛﻢ ﻛﻢ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﻣﻲ ﺷﻮﻡ . ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﻲ ﺩﻫﻢ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﻲ ﻣﻲ ﺍﻓﺘﺪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺗﻤﺎﺱ ﻣﻲ ﻴﺮﻡ . ﺧﻮﺵ ﺑﺨﺘﺎﻧﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻩ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺩﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻲ ﺷﻮﻡ ﺁﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ ﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻓﻌﺎﻝ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺮﻧﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻱ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ . ﺍﻭ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻭﺍﺬﺍﺭ ﻛﺮﺩ . ﺍﻳﺎ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻛﺎﺭ ﻛﻨﻢ ﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻧﺪﻫﻢ ؟

ﺍﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﻫﻢ ﻛﻪ ﺯﻧﺪﻲ ﺍﻡ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﻌﺎﺩﻝ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺎﻻ ﻭ ﺎﺋﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺩﺍﺭﺩ . ﺍﺮ ﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﻮﺧﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺁﻥ ﻛﺎﺭ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻮ ﻫﺎ ﺁﺎﻩ ﺷﻮﻡ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﻣﻜﺮﺭ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺟﻠﻮﻴﺮﻱ ﻛﻨﻢ . ﺩﺭ ﺯﻧﺪﻲ ، ﺍﻛﺜﺮ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻣﻦ ﻛﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﻤﻪ ﻛﺎﺭﻩ ﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻡ ، ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺣﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻲ ﻛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﺎﻩ ﻧﻜﻨﻢ . ﺍﻣﺎ ﺷﻜﺮ ﺰﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻱ ﺯﻳﺒﺎ ﺑﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺷﺪ ﻛﻨﻢ .

ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻢ ؛ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﺍﺮ ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﻧﻤﻲ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﺳﻌﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﺸﺖ ﻛﺎﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ . ﻛﺎﺭﻛﺮﺩﻥ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻲ ﺷﻮﻡ ﻛﻪ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻱ ﺻﻤﻴﻤﻲ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ".

ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺁﻣﻮﺯﺩ ﻛﻪ ﻪ ﻮﻧﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻫﺎﻱ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ، ﺣﺘﻲ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺳﺨﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﺭﺳﺪ . ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﺴﺎﺋﻠﻲ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﻻﺯﻣﺎﺳﺖ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﻮﺭ ﻓﻌﺎﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ . ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺯﻣﺎﻥ ﻳﺎﺩ ﻣﻲ ﻴﺮﻳﻢ ﻛﻪ ﻮﻧﻪ ﺩﻭﺳﺘﻲ ، ﻣﻌﺸﻮﻗﻲ ، ﺪﺭ ﻳﺎ ﻣﺎﺩﺭ ، ﺷﺮﻳﻚ ، ﻫﻤﺴﺮ ، ﻭ ﻳﺎ ﻫﻤﻜﺎﺭ ﺑﻬﺘﺮﻱ ﺑﺎﺷﻴﻢ . ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻫﺎﻳﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺧﻮﺍﻫﺎﻧﺶ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺮﻭﺭﺵ ﺩﻫﻴﻢ ، ﻭ ﻛﻢ ﻛﻢ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ﺷﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺁﺭﺯﻭﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ.

ﺍﺮ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻳﺎ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﻣﺎ ﻓﻮﺕ ﻛﻨﺪ ، ﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﻲ ﻣﻲ ﺍﻓﺘﺪ ؟ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻱ ﻋﻤﻴﻖ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﻲ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﻜﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﺎ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﺮگ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺎ ﺣﺘﻲ ﺍﺮ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻛﺸﻨﺪﻩ ﺍﻱ ، ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﺭﺳﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﺎﻬﺎﻧﻲ ﻴﺶ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ .

ﻪ ﻮﻧﻪ ﺧﻼء ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺮگ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻳﺎ ﺭﻫﺠﻮ ﺭﺍ ﺮ ﻛﻨﻴﻢ ؟ ﻪ ﻮﻧﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻨﻴﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﻱ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻋﻀﻮ ﺩﻳﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻳﺎ ﺭﻫﺠﻮ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻱ ﺟﺪﻳﺪﻱ ﻣﻲ ﺳﺎﺯﻳﻢ ؟ ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﺍﻳﺪ ، ﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻥ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺧﺎﺹ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺍﺵ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ.

"ﻭﻗﺘﻲ 20ﺳﺎﻝ ﺎﻙ ﺑﻮﺩﻡ ، ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﻛﻪ 16 ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻛﺎﺭ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ ، ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻧﺎﻬﺎﻧﻲ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﻱ ﻓﻮﺕ ﻛﺮﺩ . ﺷﻮﻙ ، ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﺿﺮﺑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺳﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮﺩﻡ ، ﻴﺞ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﻓﻮﺭﺍ ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻳﻢ ﺍﺯ ﺱﺭ ﻫﻢ ﺩﺭﺩﻱ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺯﻧ ﺯﺩﻥ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺭﻭﺯﻣﺮﻩ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺎﻝ ﺍﻡ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ . ﺍﻳﻦ ﺍﺟﺮﺍﻱ ﻧﻘﺶ ﻣﺘﻀﺎﺩ ﻭ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ،ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﺜﺒﺘﻲ ﺑﺮ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻲ ﻣﻦ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﺳﺨﺖ ﺭﺍ ﺸﺖ ﺳﺮ ﺬﺍﺭﻡ".

ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﻓﻮﺕ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻳﺎ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﺧﻮﺩ ﺕﺟﺮﺑﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺣﺪ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺍﻣﺎ ﻲ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﺮﺩ ﻛﻪ ﺯﻧﺪﻲ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺧﻮﺩ ﺣﺲ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ . ﺍﺮ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻣﺎ ﻓﻮﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ، ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻥ ﻳﻚ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ . ﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﺎ ﺎﻙ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻭ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻳﺎﺩ ﺮﻓﺘﻪ ﺍﻳﻢ ﺑﺎ ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻱ ﺧﻮﺩ ، ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﻪ ﺩﺍﺭﻳﻢ.

"ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻛﻪ 14 ﺳﺎﻝ ﺎﻛﻲ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻳﻚ ﺷﺐ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﻠﺴﻪ ، ﺗﺎﺯﻩ ﻭﺍﺭﺩﻱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﻣﻲ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﺍﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺟﺎﻥ ﺳﺮﺩ . ﻣﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻝ ﺎﻛﻲ ﺍﺵ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﻭ 7 ﺳﺎﻝ ﻫﻢ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﺵ ﺑﻮﺩﻡ . ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺣﺪ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺩﻭﺟﺎﻧﺒﻪ ، ﺭﺷﺪ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺣﻤﻞ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﺍﻭ ، ﺧﻴﻠﻲ ﻏﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩﻡ ، ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻫﻢ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﻧﻌﻤﺖ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺍﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻃﻲ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ . ﺍﻭ ﺎﻙ ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺣﺎﻣﻞ ﻴﺎﻡ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺑﻮﺩ . ﻪ ﺍﺭﺛﻴﻪ ﻱ ﺑﺰﺭﻲ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﻲ ﺬﺍﺷﺖ"!

"ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻣﻦ ، ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﻫﺠﻮ ﺬﻳﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺯﻳﺮ 90 ﺭﻭﺯ ﺎﻛﻲ ﺩﺍﺷﺘﻢ . ﺍﻭ ﺗﺎ ﺷﺶ ﺳﺎﻟﻲ ﻣﻦ ، ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺮﻳﺾ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺬﺷﺖ . ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻱ ﻛﻪ ﻓﻮﺕ ﻛﺮﺩ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ 12 ﻗﺪﻡ ، ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺮگ ﺍﻭ ﺁﻣﺎﺩﻲ ﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻡ ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩﻥ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﻭﻱ ﻣﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﻮﻳﻦ . ﻣﻦ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺷﺨﺼﻲ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ، ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ 12 ﻗﺪﻡ ، ﻭ ﻓﻌﺎﻝ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﻤﻦ ، ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻟﻐﺰﺵ ﻳﺎ ﻣﺮﻳﻀﻲ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ".

ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻳﺎ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﻣﺎ ﻓﻮﺕ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ، ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺩﻳﺮ ﻋﺰﻳﺰﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻲ ﺩﻫﻴﻢ ، ﺑﻪ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﺬﺍﺷﺘﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﺩﻳﺮ ﻣﻌﺘﺎﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ . ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﻣﺸﺎﻭﺭﻩ ﻱ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﻱ ﺷﻮﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﺸﻢ ﻭ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪﻱ ﺧﻮﺩ ﻛﻨﺎﺭ ﺑﻴﺎﻳﻴﻢ . ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻛﻪ ﻪ ﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻣﻲ ﺷﻮﻳﻢ ، ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ . ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺭﺩ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻪ ﻗﺪﺭ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻣﺎ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺁﻥ ﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺑﻬﻜﺎﺭ ﻴﺮﻳﻢ ﺗﺎ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻴﻢ . ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻲ ﻙﻧﺪ . ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﺭﻭﺣﺎﻧﻲ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﺎ ﻛﻢ ﻛﻢ ﺬﻳﺮﺵ ﻴﺪﺍ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﻲ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻲ ﺩﻫﻴﻢ.

ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻨﺪ ﻭﻗﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺎﻙ ﻫﺴﺘﻴﻢ ، ﻟﻐﺰﺵ ﺍﻣﻜﺎﻧﺬﻳﺮ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺑﺮﻭﺯ ﺷﻜﻞ ﻫﺎﻱ ﻮﻧﺎﻮﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩ ﻣﺎﻥ ﺩﺭﻴﺮ ﻫﺴﺘﻴﻢ ، ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻋﺎﺭﺿﻪ ﻱ ﻣﺨﺮﺏ ﺑﻴﻤﺎﺭﻱ ﻣﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺼﺮﻑ ﻣﻮﺍﺩ ﻣﺨﺪﺭ ﺍﺳﺖ.

ﺩﻳﺪﻥ ﻳﻚ ﻋﻀﻮ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﺭﻃﻪ ﺟﻨﻮﻥ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩ ﻓﻌﺎﻝ ﺳﻘﻮﻁ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ، ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﺎ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﺎ ﻧﺎ ﺍﻣﻨﻲ ﺑﻜﻨﻴﻢ ، ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺮ ﺷﺨﺼﻲ ﻛﻪ ﻟﻐﺰﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺭﻫﺠﻮ ﻳﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ . ﺑﻪ ﺭﻏﻢ ﺍﺣﺴﺎﺳﻤﺎﻥ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺳﻌﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻋﺸﻖ ﺑﻲ ﻗﻴﺪ ﻭ ﺷﺮﻁ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻳﺎ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺎﺯﺸﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ . ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻱ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﻣﺎ ﺑﺪﻭﻥ
ﺷﻚ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻟﻐﺰﺵ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﻴﺮﺩ ، ﻭﻟﻲ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﺻﻮﻟﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ NA ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺍﻳﻢ ﺑﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻴﻢ.

"ﺑﺰﺭﺘﺮﻳﻦ ﺎﻟﺸﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭ ﺷﺪﻡ ، ﺯﻣﺎﻧﻲ ﺑﻮ ﺩﻛﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﻟﻐﺰﺵ ﻛﺮﺩﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻊ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ . ﻣﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻴﺰ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺷﻚ ﻛﺮﺩﻡ . ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﺩﻗﻴﻘﺎ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻴﺰ ﺷﻚ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻛﺎﺭﻫﺎﻱ ﺬﺷﺘﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺠﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻣﻴﻜﺮﺩﻡ.
ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻃﺮﺩ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺑﻲ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﻱ ﺳﺮ ﻛﻨﻢ . ﻣﻲ ﺩﺍﻧﻢ ﻛﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ، ﻭﻟﻲ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ

2ﺳﺎﻝ ﻣﻲ ﺬﺭﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻫﺎﻱ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺍﺯ ﻨﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺭNA ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺎﻙ ﻫﺴﺘﻢ .ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺩﻳﺮﻱ ﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻡ .ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﻨﻮﺯﻛﻤﻲ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﻫﺴﺘﻢ ﺍﻣﺎﻗﻮﻳﺘﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ".

"ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺑﻮﺩﻡ ، ﺑﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﺯﻧ ﺯﺩﻡ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺍﻭ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭ ﺟﺸﻦ ﺩﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﻦ ﺩﺭ NA ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻛﻨﺪ ؟ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻧﺸﺌﻪ ﺍﺳﺖ . ﻓﺮﺍﻳﻨﺪ ﺩﺭ ﺳﻮگ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﻮﺩ . ﻛﻨﺎﺭ ﺁﻣﺪﻥ ﺑﺎ ﻏﻢ ، ﺧﺸﻢ ﻭ ﺗﺮﺱ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ . ﺍﻣﺎ ﺳﺨﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺮﻭﺭﻱ ﺑﺮﻭﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻠﺴﻪ ﺑﺒﺮﻡ . ﺩﻝ ﺍﻡ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﺬﺍﺷﺘﻦ ﻣﻦ ، ﻳﻚ ﻟﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺰﻧﻢ . ﺍﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻛﻨﺎﺭ ﺬﺍﺷﺘﻦ ﻋﻼﺋﻖ ﺧﻮﺩﺧﻮﺍﻫﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﺑﺮﺗﺮﻡ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﻣﺜﻞ ﻫﺮ ﺗﺎﺯﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﺩﻳﺮﻱ
ﺑﻪ ﺍﻭ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﻠﺴﻪ ﺑﺒﺮﻡ".

ﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻟﻐﺰﺵ ﺑﻪ NA ﺑﺎﺯ ﺮﺩﺩ ، ﻃﺮﺩ ﻛﻨﻴﻢ . ﺍﺮ ﻪ ﻧﻴﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻛﺮﺩﻩ ، ﺩﺭ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﻡ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻋﻀﻮ ﺩﻳﺮﻱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻴﺪﺍ ﻛﻨﻴﻢ . ﻟﻐﺰﺵ ﺭﻫﺠﻮ ﻓﺮﻕ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ . ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻛﻪ ﺍﺮ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻣﺎﻥ ﻟﻐﺰﺵ ﻛﻨﺪ ، ﺩﺭﺩ ﺩﺍﺭﺩ . ﺍﻣﺎ ﺷﺎﻧﺲ ﺑﻴﺶ ﺗﺮﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﺎﺯ ﺳﺎﺯﻱ ﻣﺠﺪﺩ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﻣﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ، ﺍﺮ ﺍﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺮﺩﺩ .

ﻣﺎ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺩﺭﻴﺮ ﺷﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻴﺰﻱ ﻔﺘﻪ ﻳﺎ ﻛﺎﺭﻱ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻟﻐﺰﺵ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﻣﺎ ﻧﺸﺪﻩ ﻳﺎ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻤﺎﻥ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻳﺎﺩ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻛﺎﻓﻲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ . ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻛﻨﻴﻢ ﺑﺎ ﺗﺎﻛﻴﺪ ﻻﺯﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﻭ ﻳﺎ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺍﻭ ﻧﺒﻮﺩ ﻫﺎﻳﻢ ﻭ ﻓﻬﺮﺳﺖ "ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻨﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺑﻮﺩﻡ " ﻳﺎ "ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﻳﻨﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺑﻮﺩﻡ " ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻲ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ . ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻛﻤﻚ ﺷﺎﻥ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ، ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺬﺍﺭ ﺑﺎﺷﻴﻢ ، ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﻧﻬﺎﻳﺘﺎ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﻋﺘﻴﺎﺩ ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻱ ﻣﺎﻥ ﻋﺎﺟﺰ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﻟﻐﺰﺵ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻧﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﺎ ﻭ ﻧﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ . ﻣﺎ ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﻧﻪ ﻫﻴ ﻛﺲ ﺩﻳﺮ.

"ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﺍﻡ ﻟﻐﺰﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻲ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﺷﺪﻡ ، ﺍﻣﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺱ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺎ ﺍﺭﺯﺷﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ . ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﺎﻩ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﻴﺰ ﺑﺎ ﺩﻭﺭ ﻛﻨﺪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﻮﻥ ﺍﻭ ﺎﻛﻲ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺪﺗﻲ ﺩﺍﺷﺖ ، ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﻭﺿﻊ ﻫﺮ ﺩﻭﻱ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﻲ ﺭﺍﺣﺖ ﺗﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻛﻤﻲ ﺍﺯ "ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺷﻨﻮﺩ " ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ . ﻣﻦ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻱ ﻧﻤﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﻭ ﺩﻳﺮ ﻣﺜﻞ ﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻠﻔﻦ ﻧﻤﻲ ﺯﺩ . ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺣﺘﻲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪﻡ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻟﻐﺰﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻔﺖ . ﻛﻪ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﻲ ﺍﺯ ﻳﻚ ﺳﺎﻝ ﻃﻮﻝ ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻣﻦ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ . ﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻛﻨﻢ ﺑﻪ ﻭﺍﻗﻊ ﻛﺎﺭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﻲ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻡ ، ﻭﻟﻲ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻛﺎﻓﻲ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ .

ﻣﺠﺬﻭﺏ ﺯﻧﺪﻲ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻴﺶ ﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ . ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻱ ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕ ، ﻣﻦ ﻳﺎﺩ ﺮﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﺍﺭﺯﺵ ﻛﻤﻚ ﻳﻚ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﻣﻌﺘﺎﺩﻱ ﺩﻳﺮ ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﻲ ﺑﻲ ﻧﻈﻴﺮ ﺍﺳﺖ . ﻭﻟﻴﻜﻦ ﺍﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻛﺎﺭ ﻛﻨﺪ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺎﻇﺮ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺑﺎﺷﻢ . ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺩﺍﺋﻢ ﺍﺯ ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻱ ﺍﻡ ﻣﻲ ﺮﺳﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺠﺎﻱ ﻛﺎﺭ ﺑﺎ ﻗﺪﻡ ﻫﺎﻱ ﺷﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻮﺵ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺗﺎ ﺣﺪ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺑﺎﺷﻢ . ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻦ ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ
ﺑﻬﺘﺮﻱ ﻫﺴﺘﻢ".

ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ، ﻪ ﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﻟﻐﺰﺵ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻳﻚ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺷﺨﺼﻲ ﺍﺳﺖ . ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﺎ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﺭﻫﺠﻮﻳﻲ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻴﻢ ﻳﺎ ﻧﻪ ، ﻭ ﻳﺎ ﺗﺼﻤﻴﻤﻲ ﺑﻴﺮﻳﻢ ، ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﺬﺍﺭﻳﻢ . ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺍﺳﺖ ﺍﺮ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ، ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪﻱ ﻳﺎ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﺷﺪﻥ ﺑﻜﻨﻴﻢ . ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺎ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻛﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺮﻭﺩ ، ﻳﺎ ﺣﺘﻲ ﺑﺪﺗﺮ ، ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﺎﻣﻞ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﻲ ﻣﺎﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ . ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﻳﺎ ﺍﻋﻀﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺩﺍﺭﻳﻢ ، ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻛﻨﻴﻢ . ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻭ ﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﻫﺠﻮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻟﻐﺰﺵ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﻨﻴﻢ ، ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻃﺮﺩ ﺷﺪﻥ ﺍﺳﺖ.

"ﻣﻦ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﻛﺴﻲ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺭﺩﻱ ﻛﻪ ﺩﺍﺷﺖ ، ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﺍﺭﻭ ﻛﺮﺩ . ﺍﻭ ﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﻣﺮﺍ ﻛﻪ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻳﻚ ﻣﺸﺎﻭﺭ ﺰﺷﻜﻲ ﻣﺠﺮﺏ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺭﺩ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ . ﺍﻭ ﺩﺍﺋﻢ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﺍﺭﻭ ﺭﺍ ﺩﻭﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﻴﻜﺮﺩ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺩﺎﺭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻣﻲ ﺷﺪ . ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﻱ ﺍﻭ ﻫﺮ ﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﺏ ﺯﻳﺮ ﻛﺎﻩ ﻭ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ . ﺎﻫﻲ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﻧﺸﺌﻪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﺪ . ﺍﻭ ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻛﺎﺭ ﻧﻤﻴﻜﺮﺩ ﻭ ﻫﻴ ﻴﺸﻨﻬﺎﺩﻱ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ ﺬﻳﺮﻓﺖ . ﻭ ﺳﺲ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻣﺼﺮﻑ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻮﺍﺩ ﻣﺨﺪﺭ ﻛﺮﺩ .

ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺕ ﺍﻭ ﺗﻮﻗﻊ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺵ ﺑﺎﺷﻢ . ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻳﻚ ﻴ ﺳﻔﻴﺪ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺷﺖ . ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﺩﻳﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺵ ﺑﺎﺷﻢ ﻮﻥ ﺍﻭ ﻫﻴ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻫﺎﻱ ﻣﺮﺍ ﻧﻤﻲ ﺬﻳﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺼﺮﻑ ﻣﻮﺍﺩ ﺩﺭ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻲ ﺑﺮﺩ . ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩ".

ﺍﺮ ﻣﺎ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ ، ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﺎ ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻳﻤﺎﻥ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻴﺰﻱ ﻛﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻴﻢ . ﺁﻳﺎ ﺍﻭ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻳﺎ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﻳﺰﻱ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎﺯﻱ ﻗﺪﻳﻢ ﺧﻮﺩ ﺎﺗﻮﻕ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻳﺎ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻨﻈﻢ ﺭﺍ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ؟ ﺁﻳﺎ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺩﺭ ﻣﺮﻛﺰ ﺯﻧﺪﻲ ﺍﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ؟ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺍﺻﻮﻝ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺭﻫﻨﻤﻮﻥ ﺳﺎﺯﻳﻢ ، ﻳﻌﻨﻲ : ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻣﻜﺎﻥ 90 ﺭﻭﺯ ، 90 ﺟﻠﺴﻪ ، ﺗﻠﻔﻦ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﻨﻈﻢ ، ﻭ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﺭﻙ ﻭ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻟﻐﺰﺵ . ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﺧﻮﺩ ﻴﺶ ﻧﻬﺎﺩ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﺎﺭ ﻛﺮﺩ ﻗﺪﻡ ﻳﻚ ﺭﺍ ﺳﺮﻳﻊ ﺷﺮﻭﻉ ﻛﻨﺪ ﻳﺎ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻴﻜﻨﻴﻢ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﺑﻪ ﻴﺶ ﺭﻭﺩ . ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎ ﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﺷﺎﻥ ﺍﻭﻝ ﺳﻢ ﺯﺩﺍﻳﻲ ﻛﻨﺪ . ﺭﺍﻫﻜﺎﺭ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺑﺴﺘﻲ ﺩﺍﺭﺩ .

ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻱ ﺗﻼﺵ ﺭﻫﺠﻮ ﻫﺎﻳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﺴﺎﺭﻳﻢ . ﺭﻫﺠﻮﻱ ﻣﺎ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻴﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﻬﺒﻮﺩﻳﺶ ، ﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻥ ﻳﻚ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ . ﻣﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺳﻌﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺬﻳﺮﺵ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺍﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲ ﺩﻫﻴﻢ . ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﻣﺎ ﺑﺮﺍ ﻭﺭﻭﺩ ﻣﺠﺪﺩ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ، ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﻭ ﻃﺒﻖ ﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ : ﺯﻧﺪﺍﻥ ، ﺗﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻣﺮگ ﺑﺎﺷﺪ. 

"ﻣﻦ ﺭﻫﺞﻭﻳﻲ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺮﺧﻪ ﻟﻐﺰﺵ ﺩﺍﺋﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ . ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺗﺮﻙ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺧﻤﺎﺭ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻠﻔﻦ ﻣﻲ ﺯﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻫﺎﻱ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﻟﻐﺰﺵ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻣﻲ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ . ﺍﻣﺎ ﻧﺒﻮﺩ . ﻣﻦ ﻫﺮﺰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻜﺮﺩﻡ ، ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻲ ﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺎﻙ ﺑﻤﺎﻧﺪ . ﺍﻭ ﺑﻪ ﻃﺮﺯ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﻴﺞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﻧﻤﻲ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﻨﺪ . ﺍﻭ ﻓﻘﻂ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻳﻚ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﻲ ﺍﺵ ﺑﻮﺩ . ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ ﻳﻚ ﻋﻀﻮ ﺍﺳﺖ ، ﻣﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻢ . ﺍﻭ
ﻧﻬﺎﻳﺘﺎ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍُﻭِﺭﺩﻭﺯ ﺩﺭﺬﺷﺖ . ﻣﻦ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺍﺷﺘﻢ ، ﻮﻥ ﻗﺴﻤﺘﻲ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﺭ ﺣﺲ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻜﺴﺖ ﺍﻭ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻡ . ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻡ ﺗﺎ ﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺍﻭ ﻭﺍﻗﻌﺎً ﻴﺰﻱ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺷﺘﻢ ، ﻧﻤﻲ ﺧﻮﺍﺳﺖ ، ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺩﺭﻙ ﻡﻱ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻓﺮﻕ ﻧﻤﻲ ﻛﺮﺩ ﻪ ﻛﺴﻲ ﻪ ﻛﺎﺭﻱ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲ ﺩﺍﺩ ، ﺍﻭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮﺩ ﺑﻤﻴﺮﺩ".

ﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﻲ ﻣﻲ ﺍﻓﺘﺪ ﺍﺮ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ، ﻟﻐﺰﺵ ﻛﻨﻴﻢ ؟ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﻣﻨﻴﺖ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻬﻠﻚ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻏﻠﺐ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺑﺮﺸﺖ ﻣﺎ ﺑﻪ NA ﻭ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺩﺭ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ . ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﺮ ﻣﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﺎ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻟﻐﺰﺵ ﻣﺎﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﻮﻳﻢ ، ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ ﻧﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ . ﻣﺎ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻟﻐﺰﺵ ﻣﺎﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪﻱ ﻭ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﺑﻮﺩﻥ ، ﻛﻨﻴﻢ . ﺍﻣﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﺎﻧﻊ ﺑﺎﺯﺸﺖ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺷﻮﺩ . ﺩﺭ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﻣﻌﺘﺎﺩﺍﻥ ﻤﻨﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺯﻱﺍﺩ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺍﺯ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﻟﻐﺰﺵ ﻣﺎﻥ ﺭﻫﺎﻳﻲ ﻴﺪﺍ ﻛﻨﻴﻢ . ﻣﺎ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺗﻔﺎﻗﻲ ﻛﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺷﺮﻣﻴﻦ ﺑﺎﺷﻴﻢ ، ﺍﻣﺎ
ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻛﻨﻴﻢ ﻟﻐﺰﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ، ﻳﻚ ﻓﺮﺻﺖ ﺩﻳﺮ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﻬﺒﻮﺩﻱ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ.

"ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ 15 ﺳﺎﻝ ﺎﻛﻲ ﺩﺭ ﻣﻌﺘﺎﺩﺍﻥ ﻤﻨﺎﻡ ، ﻟﻐﺰﺵ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻣﺮﻛﺰ ﺑﺎﺯﺮﻭﺭﻱ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩﻡ . ﻭﻗﺘﻲ ﺗﺤﺖ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ ، ﺟﻠﺴﺎﺕ ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﺑﺎﺯﺮﻭﺭﻱ ﺭﺍﻩ ﻳﺎﻓﺖ . ﻳﻚ ﺷﺐ ﺯﻧﻲ ﻛﻪ ﺳﺨﻦ ﺭﺍﻥ ﺑﻮﺩ ، ﺩﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﺎﻛﻲ ﺭﺍ ﺟﺸﻦ ﻣﻲ ﺮﻓﺖ ، ﺯﻧﻲ ﻛﻪ ﺟﻠﺴﻪ ﺭﺍ ﺭﻫﺒﺮﻱ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻲ ﺭﺍ ﺟﺸﻦ ﻣﻲ ﺮﻓﺖ ﻭ ﺯﻥ ﺩﻳﺮﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺩﻳﺮﻱ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺁﻥ 3 ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﻧﺎﻩ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﺶ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺷﺎﻥ ﻭ ﻋﺸﻘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﺮ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻣﻲ ﺩﻳﺪﻡ ، ﻳﻚ ﺩﻓﻌﻪ ﺑﻪ ﻳﺎﺩ ﺯﻧﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﻛﻪ ﺭﻫﺠﻮﻱ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،

ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ ﺭﻫﺠﻮﻳﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ، ﻭ ﺣﺎﻝ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻟﻐﺰﺵ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺷﺎﻥ
ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﻭ ﻴﺠﻲ ، ﺧﺸﻢ ﻭ ﺗﺮﺳﻲ ﻛﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ . ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﺭﺩ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﺭﺍ ﺣﺲ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﻧﺎﺷﻲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﻙ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻪ ﻮﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﻮﺭﻱ ﻛﻪ ﺭﻳﺸﻪ ﻫﻤﻪ ﻱ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻫﺎﻱ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺮ ﺯﻧﺪﻲ ﺍﻓﺮﺍﺩﻱ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﻫﺎﻡ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ".

" ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺮﺍﻱ ﻟﻐﺰﺵ ﺍﻡ ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ ﺑﻮﺩﻡ . ﻣﻦ ﺮ ﺍﺯ ﺑﻴﺰﺍﺭﻱ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﺎﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ . ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻌﻀﻲ ﺑﻪ ﻮﻧﻪ ﺍﻱ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻫﺮﺰ ﻟﻐﺰﺵ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻡ ، ﺗﺮﺱ ﻧﺎﻙ ﺑﻮﺩ . ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻳﻚ ﺗﺎﺯﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﻫﺴﺘﻢ . ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪﻱ ﻭ ﻳﺎﺱ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ . ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩ ﻣﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﻓﺮﺍﺩﻱ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻣﻲ ﺩﺍﺩﻧﺪ ، ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ .

ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻱ ﺍﻡ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻮﺩ . ﻳﻚ ﺷﺐ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﻪ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﻠﺴﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﺴﺘﻨﻲ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻴﻢ ، ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺧﺎﺻﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ . ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﻴﺎﻣﺪﻫﺎﻱ ﺟﺴﻤﻲ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ . ﻣﻦ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﺸﺘﻢ ﻭ ﺎﻙ ﻣﺎﻧﺪﻡ . ﺍﻣﺮﻭﺯ 17 ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﻣﻲ ﺬﺭﺩ ﻭ ﻣﻦ ﻫﻴ ﻭﻗﺖ ﻧﻤﻲ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﻢ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺍﺣﺴﺎﺳﻲ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻲ ﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﺪﻱ ﺩﺍﺷﺘﻢ".